(آیه 26) خداوند از این جا به بعد یک سلسله دستورات و برنامه هاى سازنده، براى همه فرزندان آدم، بیان مى کند، که در حقیقت دنباله اى است از برنامه هاى آدم در بهشت.
نخست به همان مسأله لباس و پوشانیدن بدن که در سرگذشت آدم نقش مهمى داشت اشاره کرده، مى فرماید: «اى فرزندان آدم ! ما لباسى بر شما فرو فرستادیم، که (اندام شما را مى پوشاند و) زشتیهاى بدنتان را پنهان مى سازد» (یا بَنى آدَمَ قَدْ اَنْزَلْنا عَلَیْکُمْ لِباسًا یُوارى سَوْآتِکُمْ).
ولى فایده این لباس که براى شما فرستاده ایم، تنها پوشانیدن تن و مستور ساختن زشتیها نیست بلکه «مایه زینت شماست» (وَریشًا). لباس تجمل و زینت که اندام شما را زیباتر از آنچه هست نشان مى دهد.
به دنبال این جمله که در باره لباس ظاهرى سخن گفته است، قرآن بحث را به لباس معنوى کشانده و آن چنان که سیره قرآن در بسیارى از موارد است، هر دو جنبه را به هم مى آمیزد و مى گوید: «لباس پرهیزکارى و تقوا از آن هم بهتر است» (وَلِباسُ التَّقْوى ذلِکَ خَیْرٌ).
تشبیه تقوى و پرهیزکارى به لباس، تشبیه بسیار رسا و گویایى است، زیرا همانطور که لباس هم بدن انسان را از سرما و گرما حفظ مى کند، و هم سپرى است در برابر بسیارى از خطرها، و هم عیوب جسمانى را مى پوشاند و هم زینتى است براى انسان، روح تقوى و پرهیزکارى نیز علاوه بر پوشانیدن بشر از زشتى گناهان و حفظ از بسیارى از خطرات فردى و اجتماعى، زینت بسیار بزرگى براى او محسوب مى شود زینتى است چشمگیر که بر شخصیت او مى افزاید.
منظور از لباس تقوا همان «روح تقوا و پرهیزکارى» است، که جان انسان را حفظ مى کند و معنى «حیاء» و «عمل صالح» و امثال آن در آن جمع است.
درپایان آیه مى فرماید: «این (لباسهایى که خدا براى شما قرار داده اعم از لباس مادى و معنوى، لباس جسمانى و لباس تقوا) همگى از آیات و نشانه هاى خداست تا بندگان متذکر نعمتهاى پروردگار شوند» (ذلِکَ مِنْ آیـاتِ اللهِ لَعَلَّهُمْ یَذَّکَّرُونَ).
