(آیه 17) از آنجا که روش قرآن، به عنوان یک کتاب تعلیم و تربیت، متکى به مسائل عینى است، براى نزدیک ساختن مفاهیم پیچیده به ذهن، انگشت روى مثلهاى حسى جالب و زیبا در زندگى روزمره مردم مى گذارد، دراینجا نیز براى مجسم ساختن حقایقى که در آیات گذشته پیرامون توحید و شرک، ایمان و کفر، و حق و باطل گذشت، مَثَل بسیار رسایى بیان مى کند.

نخست مى گوید: «خداوند از آسمان آبى را فرو فرستاده است» (اَنْزَلَ مِنَ السَّمـاءِ ماءً).

آبى حیاتبخش و زندگى آفرین، و سرچشمه نمو و حرکت ! «و از هر درّه و رودخانه اى به اندازه آنها سیلابى جارى شد» (فَسالَتْ اَوْدِیَةٌ بِقَدَرِها).

جویبارهاى کوچک دست به دست هم مى دهند و نهرهایى بهوجود مى آورند، نهرها به هم مى پیوندند و سیلاب عظیمى از دامنه کوهسار سرازیر مى گردد، آبها از سر و دوش هم بالا مى روند و هر چه را بر سر راه خود ببینند بر مى دارند و مرتباً بر یکدیگر کوبیده مى شوند، در این هنگام کفها از لابلاى امواج ظاهر مى شوند، آنچنان که قرآن مى گوید: «سیل بر روى خود کفى حمل کرد» (فَاحْتَمَلَ السَّیْلُ زَبَدًا رابِیًا).

پیدایش کفها منحصر به نزول باران نیست، «و از آنچه (در کوره ها) براى به دست آوردن زینت آلات یا وسائل زندگى، آتش روى آن روشن مى کنند (تا ذوب شود) نیز کفهایى مانند (کفهاى روى آب) بهوجود مى آید» (وَمِمّا یُوقِدُونَ عَلَیْهِ فِى النّارِ ابْتِغاءَ حِلْیَة اَوْ مَتاع زَبَدٌ مِثْلُهُ).

بعد از بیان این مثال به سراغ نتیجه گیرى مى رود، و چنین مى فرماید: «این گونه خداوند براى حق و باطل، مثال مى زند» (کَذلِکَ یَضْرِبُ اللهُ الْحَقَّ وَالْباطِلَ).

سپس به شرح آن مى پردازد و مى گوید: «اما کفها(ى بلند آواز و میان تهى) به کنار مى روند و آبى که براى مردم مفید و سودمند است در زمین مى ماند» (فَاَمَّا الزَّبَدُ فَیَذْهَبُ جُفاءً وَاَمّا ما یَنْفَعُ النّاسَ فَیَمْکُثُ فِى الاَْرْضِ).

همچنین حق، همیشه مفید و سودمند است; همچون آب زلال که مایه حیات است; اما باطل بى فایده و بیهوده است، ولى حق همیشه باید بجوشد و بخروشد تا باطل را از خود دور سازد.

و درپایان آیه براى تأکید بیشتر و دعوت به مطالعه دقیقتر روى این مثال و دیگر مثالهاى قرآن، مى فرماید: «این چنین خداوند مثالهایى مى زند» (کَذلِکَ یَضْرِبُ اللهُ الاَْمْثالَ).