(آیه 1) در محیط دعوت اسلام گروههاى مختلفى وجود داشتند. گروهى با پیامبر(صلى الله علیه وآله) هیچ گونه پیمانى نداشتند، و پیامبر(صلى الله علیه وآله)در مقابل آنها نیز هیچ گونه تعهدى نداشت.

گروههاى دیگرى در «حدیبیه» و مانند آن پیمان ترک مخاصمه با رسول خدا(صلى الله علیه وآله)بسته بودند. در این میان بعضى از طوائفى که با پیامبر(صلى الله علیه وآله) پیمان بسته بودند، یک جانبه و بدون هیچ مجوزى پیمانشان را به خاطر همکارى آشکار با دشمنان اسلام شکستند، و یا در صدد از میان بردن رسول خدا(صلى الله علیه وآله) برآمدند.

این آیه به تمام مشرکان ـبت پرستانـ اعلام مى کند که: هرگونه پیمانى با مسلمانان داشته اند، لغو خواهد شد، مى گوید: «این اعلام برائت و بیزارى خداوند و پیامبرش از مشرکانى که به آنها عهد بسته اید، مى باشد» (بَراءَةٌ مِنَ اللهِ وَرَسُولِه اِلَى الَّذینَ عاهَدْتُمْ مِنَ الْمُشْرِکینَ).

از روایات اسلامى استفاده مى شود که على(علیه السلام) مأمور شد در آن روز چهار موضوع را به مردم ابلاغ کند:

1ـ الغاى پیمان مشرکان.

2ـ عدم حق شرکت آنها در مراسم حجّ در سال آینده.

3ـ ممنوع بودن طواف افراد عریان و برهنه که تا آن زمان در میان مشرکان رائج بود.

4ـ ممنوع بودن ورود مشرکان در خانه خدا.

(آیه 2) سپس براى آنها یک مهلت چهار ماهه قائل مى شود، که در این مدت بیاندیشند، و وضع خود را روشن سازند، و پس از انقضاى چهار ماه یا باید دست از آیین بت پرستى بکشند و یا آماده پیکار گردند، مى گوید: «چهار ماه در زمین آزادانه به هر کجا مى خواهید بروید» (فَسیحُوا فِى الاَْرْضِ اَرْبَعَةَ اَشْهُر).

ولى بعد از چهار ماه وضع دگرگون خواهد شد «اما بدانید که شما نمى توانید خداوند را ناتوان سازید، و از قلمرو قدرت او بیرون روید» (وَاعْلَمُوا اَنَّکُمْ غَیْرُ مُعْجِزِى اللهِ).

و نیز بدانید که: «خداوند کافران مشرک و بت پرست را سرانجام خوار و رسوا خواهد ساخت» (وَاَنَّ اللهَ مُخْزِى الْکافِرینَ).