(آیه 81) سرانجام هنگامى که رسولان پروردگار نگرانى شدید لوط را مشاهده کردند که در چه عذاب و شکنجه روحى گرفتار است، پرده از روى اسرار کار خود برداشتند و به او «گفتند: اى لوط ما فرستادگان پروردگار توایم (نگران مباش، و بدان که) آنها هرگز دسترسى به تو پیدا نخواهند کرد» ! (قالُوا یا لُوطُ اِنّا رُسُلُ رَبِّکَ لَنْ یَصِلُوا اِلَیْکَ).
این آگاهى لوط از وضع میهمانان و مأموریتشان همچون آب سردى بود که بر قلب سوخته این پیامبر بزرگ ریخته شد و فهمید دوران اندوه و غم در شرف پایان است وزمان شادى ونجات از چنگال این قوم ننگین حیوان صفت فرا رسیده است !
میهمانان بلافاصله این دستور را به لوط دادند که: «تو همین امشب در دل تاریکى خانواده ات را با خود بردار و از این سرزمین بیرون شو» (فَاَسْرِ بِاَهْلِکَ بِقِطْع مِنَ اللَّیْلِ).
ولى مواظب باشید که «هیچ یک از شما به پشت سرش نگاه نکند» (وَلا یَلْتَفِتْ مِنْکُمْ اَحَدٌ).
«تنها کسى که از این دستور تخلف خواهد کرد و به همان بلایى که به قوم گناهکار مى رسد گرفتار خواهد شد همسر معصیت کار توست» (اِلاَّ امْرَأَتَکَ اِنَّهُ مُصیبُها ما اَصابَهُمْ).
سرانجام آخرین سخن را به لوط گفتند که: «لحظه نزول عذاب و میعاد آنها صبح است» و با نخستین شعاع صبحگاهى زندگى این قوم غروب خواهد کرد (اِنَّ مَوْعِدَهُمُ الصُّبْحُ).
اکنون برخیزید و هر چه زودتر شهر را ترک گویید «مگر صبح نزدیک نیست» (اَلَیْسَ الصُّبْحُ بِقَریب).
(آیه 82) سرانجام لحظه عذاب فرا رسید و به انتظار لوط پیامبر پایان داد، همان گونه که قرآن مى گوید: «هنگامى که فرمان ما فرا رسید آن سرزمین را زیر و رو کردیم، وبارانى از سنگ، ازگلهاى متحجر متراکم بر روى هم، بر سرآنها فرو ریختیم» (فَلَمّا جاءَ اَمْرُنا جَعَلْنا عالِیَها سافِلَها وَاَمْطَرْنا عَلَیْها حِجارَةً مِنْ سِجّیل مَنْضُود).
اینها که همه چیز را وارونه کرده بودند ! باید شهرشان هم واژگونه شود ! نه فقط زیر و رو شود که بارانى از سنگ، آخرین آثار حیات را در آنجا در هم بکوبد.
بنابراین هر گروه منحرف و ملت ستم پیشه اى چنین سرنوشتى در انتظار اوست گاهى زیر باران سنگریزه ها و گاهى زیر ضربات بمبهاى آتش زا و زمانى زیر فشارهاى اختلافات کشنده اجتماعى، و بالاخره هرکدام به شکلى و به صورتى.
(آیه 83) ولى این سنگها، سنگهاى معمولى نبودند بلکه «سنگهایى بودند نشاندار، نزد پروردگار تو» (مُسَوَّمَةً عِنْدَ رَبِّکَ).
اما تصور نکنید که این سنگها مخصوص قوم لوط بودند «آنها از هیچ قوم و جمعیت و گروه ستمکار و ظالمى دور نیستند» (وَما هِىَ مِنَ الظّالِمینَ بِبَعید).
این قوم منحرف هم بر خویش ستم کردند و هم بر جامعه شان، هم سرنوشت ملتشان را به بازى گرفتند و هم ایمان و اخلاق انسانى را.
