(آیه 8) در سلسله آیات (8 تا 11) گوشه هایى از حالات روانى و نقاط ضعف اخلاقى افراد بى ایمان تشریح شده، همان نقاط ضعفى که انسان را به راههاى تاریک و فساد مى کشاند. نخستین صفتى که براى آنها ذکر مى کند، شوخى کردن با حقایق و مسخره نمودن مسائل سرنوشت ساز است، مى فرماید: «و اگر مجازات را تا زمان محدودى از آنها به تأخیر اندازیم (از روى استهزا) مى گویند: چه چیز مانع آن شده است» ! چه شد این مجازات، کجا رفت این کیفر ؟ (وَلَئِنْ اَخَّرْنا عَنْهُمُ الْعَذابَ اِلى اُمَّة مَعْدُودَة لَیَقُولُنَّ ما یَحْبِسُهُ). این شیوه همه جاهلان مغرور و بى خبر است، که هر چه با تمایلات آنها سازگار نباشد، در نظرشان مسخره است. اما قرآن با صراحت به آنها پاسخ مى گوید: «آگاه باشید آن روز که (عذاب) به سراغشان آید، از آنها بازگردانده نخواهد شد» و هیچ قدرتى مانع آن نخواهد بود. (اَلا یَوْمَ یَأْتیهِمْ لَیْسَ مَصْرُوفًا عَنْهُمْ). «و آنچه را مسخره مى کردند بر آنان نازل مى شود» و آنها را درهم مى کوبد (وَحاقَ بِهِمْ ما کانُوا بِه یَسْتَهْزِؤُنَ).