در آیات این سوره هم بحثهاى خاص سوره هاى «مکّى» دیده مى شود ـمانند بحث قاطع از توحید و معاد و مبارزه شدید با شرک و بت پرستىـ و هم بحثهاى مخصوص سوره هاى «مدنى» مانند بحث از احکام اجتماعى و مسائل مربوط به جهاد و هجرت. و بطورکلى محتواى این سوره را امور زیر تشکیل مى دهد. 1ـ بیش از همه بحث از نعمتهاى خداوند در این سوره به میان آمده و آن چنان ریزه کاریهاى آن تشریح گردیده که حسّ شکرگزارى هر انسان آزاده اى را بیدار مى کند. این نعمتها شامل نعمتهاى مربوط به باران، نور آفتاب، انواع گیاهان و میوه ها و مواد غذایى دیگر، و حیواناتى که خدمتگزار انسانها هستند و انواع وسائل زندگى و حتى نعمت فرزند و همسر، و خلاصه شامل «انواع طیّبات» مى گردد. 2ـ بخش دیگرى از آن، از دلائل توحید و عظمت خلقت خدا، و معاد بحث مى کند. 3ـ قسمت دیگرى از آن از احکام مختلف اسلامى سخن مى گوید. 4ـ بخش دیگرى از بدعتهاى مشرکان سخن به میان آورده. 5ـ و بالاخره در قسمت دیگرى انسانها را از وسوسه هاى شیطان برحذر مى دارد.