باز روى سخن در این آیه به مؤمنان است وبخشى دیگر از احکام اسلام مخصوصاً آنچه مربوط به آداب معاشرت با پیامبر(صلى الله علیه وآله)وخانواده نبوت بوده است ضمن جمله هاى کوتاه وگویا وصریح بیان مى کند.

نخست مى گوید: «اى کسانى که ایمان آورده اید! هرگز در اتاقهاى پیامبر سرزده داخل نشوید، مگر این که براى صرف غذا به شما اجازه داده شود، (آن هم مشروط به این که به موقع وارد شوید) نه این که از مدتى قبل بیایید ودر انتظار وقت غذا بنشینید» (یا اَیُّهَا الَّذینَ آمَنُوا لا تَدْخُلُوا بُیُوتَ النَّبِىِّ اِلاّ اَنْ یُؤْذَنَ لَکُمْ اِلى طَعام غَیْرَ ناظِرینَ اِنیهُ).

مسلماً این حکم اختصاص به پیامبر ندارد، در هیچ مورد بدون اجازه نباید وارد خانه کسى شد. به علاوه به هنگامى که دعوت به طعام مى شوند باید وقت شناس باشند ومزاحمت بى موقع براى صاحبخانه فراهم نکنند.

سپس به دومین حکم پرداخته، مى گوید: «ولى هنگامى که دعوت شدید وارد شوید، وهنگامى که غذا خوردید پراکنده شوید» (وَلکِنْ اِذا دُعیتُمْ فَادْخُلُوا فَاِذا طَعِمْتُمْ فَانْتَشِرُوا).

در سومین حکم مى فرماید: پس از صرف غذا «مجلس انس وگفتگو (در خانه پیامبر وهیچ میزبان دیگرى) تشکیل ندهید» (وَلا مُسْتَأْنِسینَ لِحَدیث).

البته ممکن است میزبان خواهان چنین مجلس انسى باشد در این صورت مستثناست.

سپس علت این حکم را چنین بیان مى کند: «این کار پیامبر را آزار مى داد، اما او از شما شرم مى کرد، ولى خداوند از بیان حق شرم نمى کند وابا ندارد» (اِنَّ ذلِکُمْ کانَ یُؤْذِى النَّبِىَّ فَیَسْتَحْیى مِنْکُمْ وَاللهُ لا یَسْتَحْیى مِنَ الْحَقِّ).

البته پیامبر خدا نیز از بیان حق در مواردى که جنبه شخصى وخصوصى نداشت هیچ ابا نمى کرد ولى بیان حق اشخاص از ناحیه خودشان زیبا نیست اما از ناحیه کسان دیگر جالب وزیباست.

سپس چهارمین حکم را در زمینه «حجاب» چنین بیان مى دارد: «وهنگامى که چیزى از متاع ووسائل زندگى از همسران پیامبر(صلى الله علیه وآله)بخواهید از پشت حجاب (پرده) بخواهید» (وَاِذا سَأَلْتُمُوهُنَّ مَتاعًا فَاسْئَلُوهُنَّ مِنْ وَراءِ حِجاب).

روشن است قرارگرفتن همسران پیامبر در معرض دید مردم (هرچند باحجاب اسلامى باشد) کار خوبى نبود لذا دستور داده شده که از پشت پرده یا پشت در بگیرند.

قرآن بعد از این دستور فلسفه آن را چنین بیان مى فرماید: «این براى پاکى دلهاى شما وآنان بهتر است» (ذلِکُمْ اَطْهَرُ لِقُلُوبِکُمْ وَقُلُوبِهِنَّ).

پنجمین حکم را به این صورت بیان مى فرماید: «شما حق ندارید رسول خدا را آزار دهید» (وَما کانَ لَکُمْ اَنْ تُؤْذُوا رَسُولَ اللهِ).

گرچه عمل ایذائى در خود این آیه منعکس است ولى مفهوم آیه عام است وهرگونه اذیت وآزار را شامل مى شود.

سرانجام ششمین وآخرین حکم را در زمینه حرمت ازدواج با همسران پیامبر بعد از او چنین بیان مى کند: «شما هرگز حق ندارید که همسران او را بعد از او به همسرى خویش درآورید که این کار در نزد خدا عظیم است» (وَلا اَنْ تَنْکِحُوا اَزْواجَهُ مِنْ بَعْدِه اَبَدًا اِنَّ ذلِکُمْ کانَ عِنْدَ اللهِ عَظیمًا).

(آیه 54) این آیه به مردم شدیداً هشدار داده، مى گوید: «اگر چیزى را آشکار کنید یا پنهان دارید خداوند از همه امور آگاه است» (اِنْ تُبْدُوا شَیْئًا اَوْ تُخْفُوهُ فَاِنَّ اللهَ کانَ بِکُلِّ شَىْء عَلیمًا).

گمان نکنید خدا از برنامه هاى ایذائى شما نسبت به پیامبرش باخبر نیست، چه آنها که بر زبان جارى کردند وچه آنها که در دل تصمیم داشتند همه را به خوبى مى داند، وبا هرکس متناسب کار ونیّتش رفتار مى کند.