(آیه 25) باز در اینجا بحث درباره قیامت وسرنوشت مجرمان در آن روز ادامه مى یابد نخست مى گوید: روز گرفتارى واندوه مجرمان «روزى است که آسمان با ابرها از هم مى شکافد وفرشتگان پى درپى نازل مى شوند»! (وَیَوْمَ تَشَقَّقُ السَّماءُ بِالْغَمامِ وَنُزِّلَ الْمَلائِکَةُ تَنْزیلاً).

این آیه در حقیقت پاسخى است به یکى دیگر از بهانه جوییهاى مشرکان، زیرا آنها انتظار داشتند خداوند وفرشتگان، طبق اساطیر وافسانه هایشان، در میان ابرها به سراغشان بیایند وآنها را به سوى حق دعوت کنند، در اسطوره هاى یهود نیز آمده که گاه خداوند در لابلاى ابرها ظاهر مى شد!

در مورد شکافته شدن آسمان با ابرها ممکن است بگوییم: از یک سو پرده هاى جهان ماده از مقابل چشم انسان کنار برود وعالم ماوراء طبیعت را مشاهده کند، واز سوى دیگر کرات آسمانى متلاشى شوند وابرهاى انفجارى آشکار گردند، ودر لابلاى آنها شکافهایى نمایان باشد، آن روز، روز پایان این جهان وآغاز رستاخیز است، روز بسیار دردناکى است براى مجرمان بى ایمان وستمکاران لجوج.

(آیه 26) سپس به یکى از روشنترین مشخصات آن روز پرداخته، مى گوید: «حکومت حقیقى در آن روز از آنِ خداوند رحمان است» (اَلْمُلْکُ یَوْمَئِذ الْحَقُّ لِلرَّحْمنِ).

حتى آنها که در این جهان نوعى حکومت مجازى ومحدود وفانى وزودگذر داشتند نیز از صحنه حکومت کنار مى روند، وحاکمیت از هر نظر ودر تمام جهات مخصوص ذات پاک او مى شود.

وبه همین دلیل «آن روز روز سختى براى کافران خواهد بود» (وَکانَ یَوْمًا عَلَى الْکافِرینَ عَسیرًا). در حالى که براى مؤمنان بسیار سهل وآسان است.