(آیه 49) قسمتهاى مختلف آیات این سوره (احزاب) به صورت مجموعه هاى گوناگونى است که بعضى خطاب به پیامبر(صلى الله علیه وآله)وبعضى خطاب به همه مؤمنان مى باشد.

در این آیه روى سخن به همه اهل ایمان است، مى فرماید: «اى کسانى که ایمان آورده اید! هنگامى که با زنان با ایمان ازدواج کردید، وقبل از همبستر شدن طلاق دادید عدّه اى براى شما بر آنها نیست که بخواهید حساب آن را نگاه دارید» (یا اَیُّهَا الَّذینَ آمَنُوا اِذا نَکَحْتُمُ الْمُؤْمِناتِ ثُمَّ طَلَّقْتُمُوهُنَّ مِنْ قَبْلِ اَنْ تَمَسُّوهُنَّ فَمالَکُمْ عَلَیْهِنَّ مِنْ عِدَّة تَعْتَدُّونَهًا).

در اینجا خداوند استثنائى براى حکم عدّه زنان مُطلّقه بیان فرموده که اگر طلاق قبل از دخول واقع شود نگاه داشتن عده لازم نیست، واز این تعبیر به دست مى آید که قبل از این آیه، حکم عده بیان شده بوده است.

سپس به حکم دیگرى از احکام زنانى که قبل از آمیزش جنسى طلاق گرفته اند مى پردازد ـکه در سوره بقره نیز به آن اشاره شده استـ مى فرماید: «آنها را (با هدیه مناسبى) بهره مند سازید» (فَمَتِّعُوهُنَّ).

بدون شک پرداختن هدیه مناسب به زن در جایى واجب است که مهرى براى او تعیین نشده باشد.

در این که مقدار این «هدیه» چه اندازه باید باشد؟ قرآن مجید در آیه 236 سوره بقره آن را اجمالا بیان کرده وفرموده است: «هدیه اى مناسب ومتعارف آن کس که توانایى دارد به اندازه توانائیش وآن کس که تنگدست است به اندازه خودش».

آخرین حکم آیه موردبحث این است که زنان مطلّقه را «بطرز شایسته اى رهایشان کنید» وبه صورت صحیحى از آنها جدا شوید (وَسَرِّحُوهُنَّ سَراحـًا جَمیلاً).