این سوره نیز همانند سایر سوره هاى «مکّى» بیشتر سخن از «مبدأ» و«معاد» مى گوید.
بخش اول: اشاره کوتاهى به عظمت قرآن وبخشى از صفات جلال وجمال پروردگار است.
ودر بخش دوم: که بیش از هشتاد آیه را دربر مى گیرد از داستان موسى(ع) سخن مى گوید.
در سومین بخش: درباره معاد وقسمتى ازخصوصیات رستاخیزسخن مى گوید.
در بخش چهارم: سخن از قرآن وعظمت آن است.
ودر بخش پنجم: سرگذشت آدم وحوّا را در بهشت وسپس ماجراى وسوسه ابلیس وسرانجام هبوط آنها را در زمین، توصیف مى کند.
وبالاخره در آخرین قسمت، نصیحت واندرزهاى بیدارکننده اى، براى همه مؤمنان بیان مى دارد.