(آیه 50) در آخرین مرحله از شرح سرگذشت پیامبران اشاره کوتاه ومختصرى به حضرت مسیح(ع) وهمچنین مادرش مریم کرده، مى گوید: «وما فرزند مریم ومادرش را آیت ونشانه اى (از عظمت وقدرت خود) قرار دادیم» (وَجَعَلْنَا ابْنَ مَرْیَمَ وَاُمَّهُ آیَةً).
سپس به بخشى از نعمتها ومواهب بزرگى که به این مادر وفرزند عطا فرموده اشاره کرده، مى گوید: «وآنها را در سرزمین بلندى که داراى آرامش وامنیت وآب جارى بود جاى دادیم» (وَآوَیْنا هُما اِلى رَبْوَة ذاتِ قَرار وَمَعین).
احتمال دارد که جمله فوق اشاره به محل تولد مسیح(ع)دربیابان بیت الْمَقْدس باشد، جایى که خداوند آن را محل امنى براى این مادر وفرزند قرارداد، وآب گوارا در آن جارى ساخت واز درخت خشکیده خرما به او روزى مرحمت کرد.
به هر حال آیه دلیلى است بر حمایت مستمر ودائم خداوند نسبت به رسولان خود وکسانى که از آنها حمایت مى کردند.