(آیه 26) در آیات گذشته بخشى از تهمتهاى ناروائى را که دشمنان نوح به او زدند خواندیم ولى از آیات دیگر قرآن به خوبى استفاده مى شود که اذیت وآزار این قوم سرکش تنها منحصر به این امور نبود بلکه با هر وسیله اى توانستند او را در فشار ومنحتى قرار دادند ونوح هنگامى که از تلاشهاى خود مأیوس شد وجز گروه اندکى ایمان نیاوردند از خدا تقاضاى کمک کرد چنانکه در این آیه مى خوانیم: «گفت: پروردگارا! مرا در برابر تکذیبهایى که کردند یارى کن» (قالَ رَبِّ انْصُرْنى بِما کَذَّبُونِ).
(آیه 27) در اینجا فرمان پروردگار فرا رسید ومقدمات نجات نوح ویاران اندکش ونابودى مشرکان لجوج فراهم شد.
«ما به نوح وحى کردیم که: کشتى را در حضور ما مطابق وحى ما بساز» (فَاَوْحَیْنا اِلَیْهِ اَنِ اصْنَعِ الْفُلْکَ بِاَعْیُنِنا وَوَحْیِنا).
تعبیر «بِاَعْیُنِنا» (در برابر دیدگان ما) اشاره به این است که تلاش وکوشش تو در این راه در حضور ماست وتحت پوشش حمایت ما.
در ادامه مى فرماید: «پس هنگامى که فرمان ما (براى غرق آنان) فرا رسد، وآب از تنور بجوشد (که نشانه فرارسیدن طوفان است) از هر یک از انواع حیوانات یک جفت (نر وماده) در کشتى سوار کن» (فَاِذا جاءَ اَمْرُنا وَفارَ التَّنُّورُ فَاسْلُکْ فیها مِنْ کُلٍّ زَوْجَیْنِ اثْنَیْنِ).
«وهمچنین خانواده ات را مگر آنها ]=همسر وفرزند کافرت[ که قبلا وعده هلاکشان داده شده است» (وَاَهْلَکَ اِلاّ مَنْ سَبَقَ عَلَیْهِ الْقَوْلُ مِنْهُمْ).
وباز اضافه مى کند: «ودیگر درباره ستمگران (که هم بر خویش ستم کردند وهم بر دیگران) با من سخنى مگو که آنها همگى غرق خواهند شد» وجاى شفاعت وگفتگو نیست (وَلا تُخاطِبْنى فِى الَّذینَ ظَلَمُوا اِنَّهُمْ مُغْرَقُونَ).
(آیه 28) در این آیه مى فرماید: «وهنگامى که تو وهمه کسانى که با تو هستند بر کشتى سوار شدید واستقرار یافتید (سپاس خدا را به خاطر این نعمت بزرگ به جا آور) وبگو: ستایش براى خدایى است که ما را از قوم ستمگر نجات بخشید» (فَاِذَا اسْتَوَیْتَ اَنْتَ وَمَنْ مَعَکَ عَلَى الْفُلْکِ فَقُلِ الْحَمْدُلِلّهِ الَّذى نَجّیْنا مِنَ الْقَوْمِ الظّالِمینَ).
(آیه 29) وبعد از حمد وستایش خدا در برابر نخستین نعمت بزرگ او یعنى نجات از چنگال ظالمان، از درگاهش چنین تقاضا کن «بگو: پروردگارا! مرا در منزلگاهى پربرکت فرود آر، وتو بهترین فرود آورندگانى» (وَقُلْ رَبِّ اَنْزِلْنى مُنْزَلاً مُبارَکًا وَاَنْتَ خَیْرُ الْمُنْزِلینَ).
(آیه 30) در این آیه اشاره به مجموع این داستان کرده، مى گوید: «در این (ماجراى نوح وپیروزیش بر ستمکاران ومجازات این قوم سرکش به شدیدترینوجه) آیات ونشانه هایى (براى صاحبان عقل واندیشه) است»! (اِنَّ فى ذلِکَ لاَیات).
«وما بطور مسلم (همگان را) آزمایش مى کنیم» (وَاِنْ کُنّا لَمُبْتَلینَ).
