(آیه 32) در آیات گذشته سخن از موقعیت ومسؤولیت سنگین همسران پیامبر(صلى الله علیه وآله)بود، این موضوع همچنان ادامه مى یابد وطى آیاتى هفت دستور مهم به همسران پیامبر(صلى الله علیه وآله)مى دهد.
نخست در مقدمه کوتاهى مى فرماید: «اى همسران پیامبر! شما همچون یکى از زنان معمولى نیستید اگر تقوا پیشه کنید» (یا نِساءَ النَّبِىِّ لَسْتُنَّ کَاَحَد مِنَ النِّساءِ اِنِ اتَّقَیْتُنَّ).
شما به خاطر انتسابتان به پیامبر(صلى الله علیه وآله)داراى موقعیت خاصى هستید که مى توانید سرمشقى براى همه زنان باشید، چه در مسیر تقوا وچه در مسیر گناه.
وبه دنبال این مقدمه ـکه آنان را براى پذیرش مسؤولیتها آماده مى سازد وبه آنها شخصیت مى دهدـ نخستین دستور را در زمینه عفت صادر مى کند ومخصوصاً به سراغ یک نکته باریک مى رود تا مسائل دیگر در این رابطه خودبه خود روشن گردد، مى فرماید: «پس بگونه اى هوس انگیز سخن نگویید که بیماردلان در شما طمع کنند» (فَلا تَخْضَعْنَ بِالْقَوْلِ فَیَطْمَعَ الَّذى فى قَلْبِه مَرَضٌ).
بلکه به هنگام سخن گفتن، جدى وخشک وبطور معمولى سخن بگویید، نه همچون زنان کم شخصیت که سعى دارند با تعبیرات تحریک کننده که گاه توأم با داد واطوار مخصوصى است که افراد شهوت ران را به فکر گناه مى افکند سخن بگویید.
در پایان آیه دومین دستور را این گونه شرح مى دهد: «شما باید به صورت شایسته اى (که مورد رضاى خدا وپیامبر(صلى الله علیه وآله)وتوأم با حق وعدالت باشد) سخن بگویید» (وَقُلْنَ قَوْلاً مَعْرُوفًا).
(آیه 33) سپس سومین دستور را که آن نیز در زمینه رعایت عفت است چنین بیان مى کند: «وشما در خانه هاى خود بمانید وهمچون جاهلیّت نخستین (در میان مردم) ظاهر نشوید» واندام ووسائل زینت خود را در معرض تماشاى دیگران قرار ندهید (وَقَرْنَ فى بُیُوتِکُنَّ وَلا تَبَرَّجْنَ تَبَرُّجَ الْجاهِلِیَّةِ الاُْولى).
منظور از «جاهلیّت اولى» همان جاهلیتى است که مقارن عصر پیامبر(صلى الله علیه وآله)بوده، وبطورى که در تواریخ آمده در آن موقع زنان حجاب درستى نداشتند، ودنباله روسرى هاى خود را به پشت سر مى انداختند بطورى که گلو وقسمتى از سینه وگردنبند وگوشواره هاى آنها نمایان بود، وبه این ترتیب قرآن همسران پیامبر(صلى الله علیه وآله)را از این گونه اعمال باز مى دارد.
بدون شک این یک حکم عام است، وتکیه آیات بر زنان پیامبر(صلى الله علیه وآله)به عنوان تأکید بیشتر است.
بالاخره دستور چهارم وپنجم وششم را به این صورت بیان مى فرماید: شما زنان پیامبر(صلى الله علیه وآله)«نماز را برپا دارید، وزکات را بپردازید وخدا ورسولش را اطاعت کنید» (وَاَقِمْنَ الصَّلوةَ وَآتینَ الزَّکوةَ وَاَطِعْنَ اللهَ وَرَسُولَهُ).
این دستورات سه گانه نیز نشان مى دهد که احکام فوق مخصوص به زنان پیامبر(صلى الله علیه وآله)نیست، بلکه براى همگان است هرچند در مورد آنان تأکید بیشترى دارد.
در پایان آیه مى افزاید: «خداوند فقط مى خواهد پلیدى وگناه را از شما اهل بیت دور کند وکاملا شما را پاک سازد» (اِنَّما یُریدُ اللهُ لِیُذْهِبَ عَنْکُمُ الرِّجْسَ اَهْلَ الْبَیْتِ وَیُطَهِّرَکُمْ تَطْهیرًا).
تعبیر به «اِنَّمـا» که معمولا براى حصر است، دلیل بر این است که این موهبت ویژه خاندان پیامبر(صلى الله علیه وآله)است.
جمله «یُریدُ» اشاره به اراده تکوینى پروردگار است; یعنى معصومان به خاطر تأییدات الهى واعمال پاک خویش، چنان هستند که در عین داشتن قدرت واختیار براى گناه کردن به سراغ گناه نمى روند.
روایات بسیار زیادى که در منابع اهل سنت وشیعه وارد شده شمول همه خاندان پیامبر(صلى الله علیه وآله)را نفى مى کند ومى گوید: مخاطب در آیه فوق ومنظور از «اهل بیت» منحصراً پنج نفرند: پیامبر(صلى الله علیه وآله)، على(علیه السلام)، وفاطمه(علیها السلام)وحسن وحسین(علیهم السلام).
(آیه 34) در این آیه «هفتمین» وآخرین وظیفه همسران پیامبر بیان شده وهشدارى است به همه آنان براى استفاده کردن از بهترین فرصتى که در اخیتار آنان براى آگاهى بر حقایق اسلام قرارگرفته، مى فرماید: «وآنچه را در خانه هاى شما از آیات خداوند وحکمت ودانش خوانده مى شود، یاد کنید» وخود را در پرتو آن بسازید که بهترین فرصت را در اختیار دارید (وَاذْکُرْنَ ما یُتْلى فى بُیُوتِکُنَّ مِنْ آیاتِ اللهِ وَالْحِکْمَةِ).
سرانجام در پایان آیه مى فرماید: «خداوند لطیف وخبیر است» (اِنَّ اللهَ کانَ لَطیفًا خَبیرًا).
اشاره به این که او از دقیقترین وباریکترین مسائل باخبر وآگاه است، ونیّات شما را به خوبى مى داند، واز اسرار درون سینه هاى شما باخبر است.
