به دنبال بحثهایى که درباره وظائف همسرانپیامبر(صلى الله علیه وآله)در آیات گذشته ذکر شده در این آیه سخنى جامع وپرمحتوا درباره همه زنان ومردان وصفات برجسته آنها بیان شده است، وضمن برشمردن ده وصف از اوصاف اعتقادى واخلاقى وعملى آنان، پاداش عظیم آنها را در پایان آیه برشمرده است.
مى گوید: «مردان مسلمان وزنان مسلمان» (اِنَّ الْمُسْلِمینَ وَالْمُسْلِماتِ).
«ومردان مؤمن وزنان مؤمنه» (وَالْمُؤْمِنینَ وَالْمُؤْمِناتِ).
اشاره به این که اسلام همان اقرار به زبان است که انسان را در صف مسلمین قرار مى دهد، ومشمول احکام آنها مى کند، ولى ایمان تصدیق به قلب ودل است واعمالى که به دنبال آن مى آید.
«ومردانى که مطیع فرمان خدا هستند وزنانى که از فرمان حق اطاعت مى کنند»(وَالْقانِتینَ وَالْقانِتاتِ).
سپس به یکى دیگر از مهمترین صفات مؤمنان راستین، یعنى حفظ زبان پرداخته، مى گوید: «ومردان راستگو وزنان راستگو» (وَالصّادِقینَ وَالصّادِقاتِ).
واز آنجا که ریشه ایمان، صبر وشکیبایى در مقابل مشکلات است، ونقش آن در معنویات انسان همچون نقش «سر» است در برابر «تن» پنجمین وصف آنها را این گونه بازگو مى کند: «ومردان صابر وشکیبا وزنان صابر وشکیبا» (وَالصّابِرینَ وَالصّابِراتِ).
از طرفى مى دانیم یکى ازبدترین آفات اخلاقى، کبر وغرور وحب جاه است، ونقطه مقابل آن «خشوع»، لذا در ششمین توصیف مى فرماید: «ومردان با خشوع وزنان باخشوع» (وَالْخاشِعینَ وَالْخاشِعاتِ).
گذشته از حب جاه، حب مال، نیز آفت بزرگى است، واسارت در چنگال آن، اسارتى است دردناک، ونقطه مقابل آن انفاق وکمک کردن به نیازمندان است، لذا در هفتمین توصیف مى گوید: «ومردان انفاق گر وزنان انفاق کننده» (وَالْمُتَصَدِّقینَ وَالْمُتَصَدِّقاتِ).
سه چیز است که اگر انسان از شر آن در امان بماند از بسیارى از شرور وآفات اخلاقى در امان است، زبان وشکم وشهوت جنسى، به قسمت اول در چهارمین توصیف اشاره شد، اما به قسمت دوم وسوم در هشتمین ونهمین وصف مؤمنان راستین اشاره کرده، مى گوید: «ومردانى که روزه مى دارند وزنانى که روزه مى دارند» (وَالصّائِمینَ وَالصّائِماتِ).
«ومردانى که دامان خود را از آلودگى به بى عفتى حفظ مى کنند، وزنانى که عفیف وپاکند» (وَالْحافِظینَ فُرُوجَهُمْ وَالْحافِظاتِ).
سرانجام به دهمین وآخرین صفت که تداوم تمام اوصاف پیشین بستگى به آن دارد پرداخته، مى گوید: «ومردانى که بسیار به یاد خدا هستند، وزنانى که بسیار یاد خدا مى کنند» (وَالذّاکِرینَ اللهَ کَثیرًا وَالذّاکِراتِ).
آرى! آنها با یاد خدا در هر حال ودر هر شرایط، پرده هاى غفلت وبى خبرى را از قلب خود کنار مى زنند، وسوسه ها وهمزات شیاطین را دور مى سازند واگر لغزشى از آنان سرزند، فوراً در مقام جبران برمى آیند.
در پایان آیه، پاداش بزرگ این گروه از مردان وزنانى را که داراى ویژگیهاى ده گانه فوق هستند چنین بیان مى کند: «خداوند براى آنها مغفرت وپاداش عظیمى فراهم ساخته است» (اَعَدَّاللهُ لَهُمْ مَغْفِرَةً وَاَجْرًا عَظیمًا).
نخست با آب مغفرت گناهان آنها را ـکه موجب آلودگى روح وجان آنها است ـ مى شوید، سپس پاداش عظیمى که عظمتش را جز او کسى نمى داند در اختیارشان مى نهد.
