(آیه 58) از آنجا که مهمترین مسأله اى که در این سوره، تعقیب شده مسأله عفت عمومى است در اینجا نیز به یکى از امورى که با این مسأله ارتباط دارد پرداخته وخصوصیات آن را تشریح مى کند.
نخست مى گوید: «اى کسانى که ایمان آورده اید! باید مملوک هاى شما (بردگانتان) وهمچنین کودکانتان که به حد بلوغ نرسیده اند در سه وقت از شما اجازه بگیرند» (یا اَیُّهَا الَّذینَ آمَنُوا لِیَسْتَأْذِنْکُمْ الَّذینَ مَلَکَتْ اَیْمانُکُمْ وَالَّذینَ لَمْ یَبْلُغُوا الْحُلُمَ مِنْکُمْ ثَلاثُ مَرّات).
«قبل از نماز صبح ونیم روز هنگامى که لباسهاى (معمولى) خود را بیرون مى آورید، وبعد از نماز عشا» (مِنْ قَبْلِ صَلوةِ الْفَجْرِ وَحینَ تَضَعُونَ ثِیابَکُمْ مِنَ الظَّهیرَةِ وَمِنْ بَعْدِ صَلوةِ الْعِشاءِ).
این سه وقت «سه وقت خصوصى براى شماست» (ثَلثُ عَوْرات لَکُمْ).
بدیهى است این دستور متوجه اولیاى اطفال است که آنها را وادار بهانجام این برنامه کنند، چرا که آنها هنوز به حد بلوغ نرسیده اند تا مشمول تکالیف الهى باشند.
ضمناً اطلاق آیه، هم شامل کودکان پسر وهم کودکان دختر مى شود.
در پایان آیه مى فرماید: «گناهى بر شما وبر آنان نیست (که بدون اذن وارد شوند) وبر گِرد یکدیگر بگردید» وبا صفا وصمیمیت به یکدیگر خدمت نمایید (لَیْسَ عَلَیْکُمْ وَلا عَلَیْهِمْ جُناحٌ بَعْدَهُنَّ طَوّافُونَ عَلَیْکُمْ بَعْضُکُمْ عَلى بَعْض).
آرى «این چنین خداوند آیات را براى شما تبیین مى کند وخداوند دانا وحکیم است» (کَذلِکَ یُبَیِّنُ اللهُ لَکُمُ الاْیاتِ وَاللهُ عَلیمٌ حَکیمٌ).
(آیه 59) در این آیه حکم بالغان را بیان کرده، مى گوید: «وهنگامى که اطفال شما به سن بلوغ رسند باید (در همه اوقات) اجازه بگیرند همان گونه که اشخاصى که قبل از آنها بودند اجازه مى گرفتند» (وَاِذا بَلَغَ الاَْطْفالُ مِنْکُمُ الْحُلُمَ فَلْیَسْتَأْذِنُوا کَمَا اسْتَأْذَنَ الَّذینَ مِنْ قَبْلِهِمْ).
کودکان نابالغ طبق آیه قبل تنها در سه وقت موظف به اجازه گرفتن هستند، چون زندگى آنها با زندگى پدران ومادران آنقدر آمیخته است که اگر بخواهند در همه حال اجازه بگیرند مشکل خواهد بود، واز این گذشته احساسات جنسى آنها هنوز بطور کامل بیدار نشده، ولى نوجوانان بالغ طبق این آیه که اذن گرفتن را بطور مطلق براى آنها واجب دانسته موظفند در همه حال به هنگام ورود بر پدر ومادر اذن بطلبند.
این حکم مخصوص به مکانى است که پدر ومادر در آنجا استراحت مى کنند، وگرنه واردشدن در اتاق عمومى آنها اجازه گرفتن لازم ندارد.
در پایان آیه براى تأکید وتوجه بیشتر مى فرماید: «این گونه خداوند آیاتش را براى شما تبیین مى کند وخداوند عالم وحکیم است» (کَذلِکَ یُبَیِّنُ اللهُ لَکُمْ آیاتِه وَاللهُ عَلیمٌ حکیمٌ).
(آیه 60) در این آیه زنان پیر وسالخورده را از حکم حجاب زنان مستثنى کرده، مى گوید: «وزنان از کار افتاده اى که امیدى به ازدواج ندارند گناهى بر آنان نیست که لباسهاى (روئین) خود را بر زمین بگذارند در حالى که در برابر مردم خودآرایى نکنند» (وَالْقَواعِدُ مِنَ النِّساءِ اللاَّتى لا یَرْجُونَ نِکاحًا فَلَیْسَ عَلَیْهِنَّ جُناحٌ اَنْ یَضَعْنَ ثِیابَهُنَّ غَیْرَ مُتَبَرِّجات بِزینَة).
در واقع براى این استثنا دو شرط وجود دارد:
نخست این که به سن وسالى برسند که معمولا امیدى به ازدواج ندارند، وبه تعبیر دیگر جاذبه جنسى را کاملا از دست داده اند.
دیگر این که در حال برداشتن حجاب خود را زینت ننمایند.
البته منظور برهنه شدن وبیرون آوردن همه لباسها نیست بلکه تنها کنار گذاشتن لباسهاى رویین است که بعضى روایات از آن تعبیر به چادر وروسرى کرده است.
ودر پایان آیه اضافه مى کند که با همه احوال «اگر آنها تعفف کنند وخویشتن را بپوشانند براى آنها بهتر است» (وَاَنْ یَسْتَعْفِفْنَ خَیْرٌ لَهُنَّ).
چرا که از نظر اسلام هر قدر زن جانب عفاف وحجاب را رعایت کند پسندیده تر وبه تقوا وپاکى نزدیکتر است.
واز آنجا که ممکن است بعضى از زنان سالخورده از این آزادى حساب شده ومشروع سوءاستفاده کنند، واحیاناً با مردان به گفتگوهاى نامناسب بپردازند ویا طرفین در دل افکار آلوده اى داشته باشند در آخر آیه به عنوان یک اخطار مى فرماید: «وخداوند شنوا وداناست» (وَاللهُ سَمیعٌ عَلیمٌ).
آنچه را مى گویید مى شنود وآنچه را در دل دارید ویا در سر مى پرورانید مى داند.
