(آیه 54) در اینجا یک نوع نتیجه گیرى از مجموع بحثهاى گذشته ونیز اشاره اى به بحثهاى آینده مى کند.
نخست مى گوید: «ودر این قرآن براى مردم هرگونه مثلى را بیان کردیم» (وَلَقَدْ صَرَّفْنا فى هذَا الْقُرْآنِ لِلنّاسِ مِنْ کُلِّ مَثَل).
از تاریخ تکان دهنده گذشتگان واز حوادث دردناک زندگى آنها وخاطره هاى تلخ وشیرین تاریخ، در گوش مردم فرو خواندیم وآن قدر مسائل را زیر و رو کردیم تا دلهایى که آماده پذیرش است پذیراى حق گردد، وبر سایرین نیز اتمام حجت شود، وجایى براى ابهام باقى نماند.
ولى با این حال گروهى طغیانگر وسرکش هرگز ایمان نیاوردند، چرا که «انسان بیش از هر چیز به مجادله مى پردازد» (وَکانَ الاِْنْسانُ اَکْثَرَ شَىْء جَدَلاً).
(آیه 55) این آیه مى گوید با این همه مثالهاى گوناگون وبیانات تکان دهنده ومنطقهاى متفاوت که باید در هر انسان آماده اى نفوذ کند باز گروه کثیرى ایمان نیاوردند: «وچیزى مردم را باز نداشت از این که ـوقتى هدایت به سراغشان آمدـ ایمان بیاورند واز پروردگارشان طلب آمرزش کنند، جز این که (خیره سرى کردند، گویى مى خواستند) سرنوشت پیشینیان براى آنان بیاید») (وَما مَنَعَ النّاسَ اَنْ یُؤْمِنُوا اِذْ جاءَهُمُ الْهُدى وَیَسْتَغْفِرُوا رَبَّهُمْ اِلاّ اَنْ تَأْتِیَهُمْ سُنَّةُ الاَْوَّلینَ).
«یا عذاب الهى در برابرشان قرار گیرد» وبا چشم خود آن را ببینند (اَوْ یَأْتِیَهُمُ الْعَذابُ قُبُلاً).
در حقیقت، این آیه اشاره به آن است که این گروه لجوج ومغرور با میل واراده خود هرگز ایمان نخواهند آورد، تنها در دو حالت ایمان مى آورند:نخست زمانى که عذابهاى دردناکى که اقوام پیشین را در بر گرفت آنها را فرو گیرد،دوم آنکه عذاب الهى را با چشم خود مشاهده کنند، که این ایمان اضطرارى البته بى ارزش خواهد بود.
(آیه 56) سپس براى دلدارى پیامبر(صلى الله علیه وآله)در برابر سماجت ولجاجت مخالفان مى فرماید: وظیفه تو تنها بشارت وانذار است «ما پیامبران را جز به عنوان بشارت دهندهوانذارکننده نمى فرستیم» (وَما نُرْسِلُ الْمُرْسَلینَ اِلاّمُبَشِّرینَ وَمُنْذِرینَ).
سپس اضافه مى کند این مسأله تازه اى نیست که این گونه افراد به مخالفت واستهزاء برخیزند، بلکه: «کافران همواره مجادله به باطل مى کنند، تا (به گمان خود) حق را به وسیله آن از میان بردارند وآیات ما ومجازاتهایى را که به آنان وعده داده شده است، به باد مسخره گرفتند» (وَیُجادِلُ الَّذینَ کَفَرُوا بِالْباطِلِ لِیُدْحِضُوا بِهِ الْحَقَّ وَاتَّخَذُوا آیاتى وَما اُنْذِرُوا هُزُوًا).
در حقیقت این آیه شبیه آیه 42 تا 45 سوره حج است که مى گوید: «اگر آنها تو را تکذیب کنند پیش از تو نیز قوم نوح وعاد وثمود... پیامبرانشان را تکذیب کردند».
