(آیه 36) فرستادگان ملکه سبا با کاروان هدایا، سرزمین یمن را پشت سر گذاشتند وبه سوى شام ومقر سلیمان حرکت کردند، به گمان این که سلیمان از مشاهده منظره این هدایا خوشحال مى شود، وبه آنها شادباش مى گوید، اما «هنگامى که (فرستاده ملکه سبا) نزد سلیمان آمد (سلیمان نه تنها از آنها استقبال نکرد بلکه) گفت: مى خواهید مرا با مال کمک کنید (وفریب دهید) آنچه خدا به من داده بهتر است از آنچه به شما داده است» (فَلَمّا جاءَ سُلَیْمنَ قالَ اَتُمِدُّونَنِ بِمال فَما آتانِى اللهُ خَیْرٌ مِمّا آتیکُمْ).
مال چه ارزشى در برابر مقام نبوت وعلم ودانش وهدایت وتقوا دارد؟
«بلکه شما هستید که به هدایاى خود خوشحال مى شوید» (بَلْ اَنْتُمْ بِهَدِیَّتِکُمْ تَفْرَحُونَ).
وبه این ترتیب سلیمان، معیارهاى ارزش را در نظر آنها تحقیر کرد وروشن ساخت که معیارهاى دیگرى براى ارزش در کار است.
(آیه 37) سپس براى این که قاطعیت خود را در مسأله «حق وباطل» نشان دهد به فرستاده مخصوص ملکه سبا چنین گفت: «به سوى آنان باز گرد (واین هدایا را نیز با خود ببر اما بدان) ما به زودى با لشکرهایى به سراغ آنها خواهیم آمد که توانایى مقابله با آن را نداشته باشند» (اِرْجِعْ اِلَیْهِمْ فَلَنَأْتِیَنَّهُمْ بِجُنُود لا قِبَلَ لَهُمْ بِها).
«وما آنها را از آن سرزمین آباد با ذلت خارج مى کنیم در حالى که کوچک وحقیر خواهند بود» (وَلَنُخْرِجَنَّهُمْ مِنْها اَذِلَّةً وَهُمْ صاغِرُونَ).
چرا که در برابر آیین حق، تسلیم نشدند واز در مکر وفریب وارد گشتند.
