در چند آیه قبل یکى از بهانه جوییهاى مشرکان آمده بود وجوابى اجمالى وسربسته براى آن گفته شد، این آیه به همان مطلب بازگشته وپاسخى صریحتر ومشروحتر به آن داده، مى گوید: «ما هیچ یک از رسولان را قبل از تو نفرستادیم مگر این که همه آنها (از جنس بشر بودند) غذا مى خوردند ودر بازارها راه مى رفتند» وبا مردم حشر ونشر داشتند (وَما اَرْسَلْنا قَبْلَکَ مِنَ الْمُرْسَلینَ اِلاّ اِنَّهُمْ لَیَأْکُلُونَ الطَّعامَ وَیَمْشُونَ فِى الاَْسْواقِ).
ودر عین حال «بعضى از شما را وسیله امتحان بعض دیگر قرار دادیم» (وَجَعَلْنا بَعْضَکُمْ لِبَعْض فِتْنَةً).
این آزمایش ممکن است از این طریق باشد که انتخاب پیامبران از انسانهایى که از میان توده هاى جمعیت محروم بر مى خیزند خود آزمایش بزرگى است، چرا که گروهى ابا دارند زیر بار همنوع خود بروند بخصوص کسى که از نظر امکانات مادى ویا سن وسال در سطح پایینى قرار داشته باشد.
وبه دنبال این سخن، همگان را مورد خطاب قرار داده وسؤال مى کند: «آیا صبر وشکیبایى پیشه مى کنید»؟ اَتَصْبِرُونَ). چرا که مهمترین رکن پیروزى در تمام این آزمایشها صبر واستقامت وپایمردى است.
ودر پایان آیه به عنوان یک هشدار مى فرماید: «پروردگار تو همواره بصیر وبینا بوده وهست» (وَکانَ رَبُّکَ بَصیرًا).
مبادا تصور کنید چیزى از رفتار شما در برابر آزمونهاى الهى از دیده بینا وموشکاف علم خداوند مکتوم وپنهان مى ماند، او همه را دقیقاً مى داند ومى بیند.
