بدون شک غنا بطور اجمال از نظر مشهور علما حرام است وشهرتى در حدّ اجماع واتفاق دارد.
از مجموع کلمات فقهاى اسلام استفاده مى شود که: «غنا» آهنگهایى است که متناسب مجالس فسق وفجور واهل گناه وفساد مى باشد، وقواى شهوانى را در انسان تحریک مى نماید.
این نکته نیز قابل توجه است که گاه یک «آهنگ» هم خودش غنا ولهو وباطل است وهم محتواى آن، به این ترتیب که اشعار عشقى وفسادانگیز را با آهنگهاى مطرب بخوانند، وگاه تنها آهنگ، غناست; به این ترتیب که اشعار پرمحتوا یا آیات قرآن ودعا ومناجات را به آهنگى بخوانند که مناسب مجالس عیّاشان وفاسدان است، ودر هر دو صورت حرام مى باشد.
نکته دیگر اینکه آنچه در بالا گفتیم مربوط به خوانندگى است، وامااستفاده از آلات موسیفى وحرمت آن بحث دیگرى دارد که از موضوع این سخن خارج است.
(آیه 7) این آیه به عکس العمل این گروه در برابر آیات الهى اشاره کرده، ودر واقع آن را با عکس العملشان در برابر لهوالحدیث مقایسه مى کند ومى گوید: «وهنگامى که آیات ما بر او خوانده مى شود مستکبرانه روى برمى گرداند، گویى آن را نشنیده، گویى اصلا گوشهایش سنگین است» وهیچ سخنى را نمى شنود (وَاِذا تُتْلى عَلَیْهِ آیاتُنا وَلّى مُسْتَکْبِرًا کَاَنْ لَمْ یَسْمَعْها کَأَنَّ فى اُذُنَیْهِ وَقْرًا).
ودر پایان، کیفر دردناک چنین کسى را این گونه بازگو مى کند: «او را به عذابى دردناک بشارت ده»! (فَبَشِّرْهُ بِعَذاب اَلیم).
(آیه 8) در این آیه به شرح حال مؤمنان راستین باز مى گردد که در آغاز این مقایسه از آنان شروع شد، در پایان نیز به آنان ختم مى گردد، مى فرماید: «کسانى که ایمان آورده اند وعمل صالح انجام داده اند، باغهاى پرنعمت بهشت از آن آنها است» (اِنَّ الَّذینَ آمَنُوا وَعَمِلُوا الصّالِحاتِ لَهُمْ جَنّاتُ النَّعیمِ).
(آیه 9) مهمتر اینکه این باغهاى پرنعمت بهشتى، براى آنها جاودانه است «همیشه در آن خواهند ماند» (خالِدینَ فیها).
«این وعده حتمى الهى است» وعده اى تخلف ناپذیر (وَعْدَاللهِ حَقًّا).
وخداوند نه وعده دروغین مى دهد، ونه از وفاى به وعده هاى خود عاجز است، چرا که «اوست عزیز وحکیم» شکست ناپذیر ودانا (وَهُوَ الْعَزیزُ الْحَکیمُ).
