(آیه 25) در آیات گذشته سخن از کفار بطور مطلق درمیان بود، ولى در این آیه اشاره به گروه خاصى از آنان شده است که داراى تخلفات وگناهان سنگین مخصوصاً در رابطه با «مسجدالحرام» و«مراسم پرشکوه حج» هستند.

نخست مى گوید: «کسانى که کافر شدند ومردم را از راه خدا، جلوگیرى مى کنند...» (اِنَّ الَّذینَ کَفَرُوا وَیَصُدُّونَ عَنْ سَبیلِ اللهِ).

همچنین مردم با ایمان را «از (کانون بزرگ توحید) مسجدالحرام باز مى دارند، همان مرکزى که آن را براى همه مردم یکسان قرار داده ایم، چه آنها که در آن سرزمین زندگى مى کنند وچه آنها که از نقاط دور به سوى آن مى آیند» مستحق عذابى دردناکند (وَالْمَسْجِدِ الْحَرامِ الَّذى جَعَلْناهُ لِلنّاسِ سَواءً الْعاکِفُ فیهِ وَالْبادِ).

«وهرکس بخواهد در این سرزمین از طریق حق منحرف گردد، ودست به ظلم وستم بیالاید ما از عذاب دردناک به او مى چشانیم» (وَمَنْ یُرِدْ فیهِ بِاِلْحاد بِظُلْم نُذِقْهُ مِنْ عَذاب اَلیم).

در واقع این گروه از کافران علاوه بر انکار حق، مرتکب سه جنایت بزرگ شده اند:

1ـ جلوگیرى از راه خدا وایمان وطاعت او.

2ـ جلوگیرى از عبادت کنندگان وزوّارخانه خدا وقرار دادن امتیازى براى خود.

3ـ در این سرزمین مقدس دست به ظلم وگناه والحاد مى زنند.