(آیه 1) در مورد نزول این آیه ودو آیه بعد، گفته اند: این آیات در مورد «ابوسفیان» وبعضى دیگر از سران کفر وشرک نازل شده که بعد از جنگ «احد» از «پیامبراسلام»(صلى الله علیه وآله)امان گرفتند ووارد مدینه شدند وخدمت رسول خدا(صلى الله علیه وآله)آمدند وعرض کردند: «اى محمّد! بیا واز بدگویى به خدایان ما صرف نظر کن، وبگو آنها براى پرستش کنندگانشان شفاعت مى کنند.»
این پیشنهاد پیامبر(صلى الله علیه وآله)را ناراحت کرد، عمر برخاست وگفت: اجازه ده تا آنها را از دم شمشیر بگذرانم!
پیغمبر(صلى الله علیه وآله)فرمود: «من به آنها امان دادم چنین چیزى ممکن نیست» اما دستور داد آنها را از مدینه بیرون کنند.
این آیات نازل شد وبه پیامبر(صلى الله علیه وآله)دستور داد که به این گونه پیشنهادهااعتنا نکند.