(آیه 41) از آنجا که در آیات گذشته سخن از وظائف سنگین پیامبراسلام(صلى الله علیه وآله)در مقام تبلیغ رسالت بود، در اینجا براى فراهم آوردن زمینه این تبلیغ وگسترش دامنه آن در تمام محیط بخشى از وظائف مؤمنان را بیان مى کند، روى سخن را به همه آنها کرده چنین مى گوید: «اى کسانى که ایمان آورده اید! خدا را فراوان یاد کنید» (یا اَیُّهَا الَّذینَ آمَنُوا اذْکُرُوا اللهَ ذِکْرًا کَثیرًا).
(آیه 42) «وصبح شام او را تسبیح وتنزیه نمایید» (وَسَبِّحُوهُ بُکْرَةً وَاَصیلاً).
آرى! چون عوامل غفلت در زندگى مادى بسیار فراوان وتیرهاى وسوسه شیاطین از هر سو به طرف انسان پرتاب مى گردد براى مبارزه با آن راهى جز «ذکر کثیر» در همه حال نیست.
«ذکر کثیر» به معنى واقعى کلمه یعنى «توجه با تمام وجود به خداوند» نه تنها با زبان ولقلقه لسان.
امام صادق(علیه السلام) فرمود: «هرکس بسیار یاد خدا کند خداوند او را در سایه لطف خود در بهشت برین جاى خواهد داد».
(آیه 43) این آیه در حقیقت نتیجه وعلت غایى ذکر وتسبیح مداوم است، مى فرماید: «او کسى است که بر شما درود ورحمت مى فرستد، وفرشتگان او نیز (براى شما تقاضاى رحمت مى کنند) تا شما را از ظلمات (جهل وشرک وکفر) بیرون آورد وبه سوى نور (ایمان وعلم وتقوا) رهنمون شود» (هُوَ الَّذى یُصَلّى عَلَیْکُمْ وَمَلائِکَتُهُ لِیُخْرِجَکُمْ مِنَ الظُّلُماتِ اِلَى النُّورِ).
«چرا که او نسبت به مؤمنان رحیم ومهربان است» (وَکانَ بِالْمُؤْمِنینَ رَحیًما). وبه همین دلیل هدایت ورهبرى آنها را برعهده گرفته وفرشتگانش را نیز مأمور امداد آنها نموده است.
آرى! این آیه بشارتى است بزرگ براى همه سالکان راه حق وبه آنها نوید مى دهد که از جانب معشوق کششى نیرومند است، تا کوشش عاشق بیچاره به جایى برسد!
آرى! این رحمت خاص خداست که مؤمنان را از ظلمات اوهام وشهوات ووساوس شیطانى بیرون مى آورد وبه نور یقین واطمینان وتسلط بر نفس رهنمون مى گردد که اگر رحمت او نبود این راه پرپیچ وخم هرگز پیموده نمى شد.
(آیه 44) در این آیه مقام مؤمنان وپاداش آنها را به عالیترین وجهودر کوتاهترین عبارت ترسیم کرده، مى گوید: «تحیت فرشتگان الهى به آنهادر (روز قیامت) روزى که او را دیدار مى کنند سلام است» (تَحِیَّتُهُمْ یَوْمَ یَلْقَوْنَهُ سَلامٌ).
این سلامى است که نشانه سلامت از عذاب واز هرگونه درد ورنج وناراحتى است، سلامى است توأم با آرامش واطمینان.
بعد از این تحیّت که در حقیقت مربوط به آغاز کار است اشاره به پایان کار آنها کرده، مى فرماید: «خداوند براى آنها پاداش پرارزشى فراهم ساخته است» (وَاَعَدَّلَهُمْ اَجْرًا کَریمًا).
