(آیه 56) اکنون ببینم این قوم کثیف وآلوده در پاسخ این گفتار منطقى لوط چه گفتند؟!
قرآن مى گوید: «آنها پاسخى جز این نداشتند که به یکدیگر گفتند: خاندان لوط را از شهر ودیار خود بیرون کنید، چرا که اینها افرادى پاکند» وحاضر نیستند خود را با ما هماهنگ کنند! (فَما کانَ جَوابَ قَوْمِه اِلاّ اَنْ قالُوا اَخْرِجُوا آلَ لُوط مِنْ قَرْیَتِکُمْ اِنَّهُمْ اُناسٌ یَتَطَهَّرُونَ).
جوابى که بیانگر انحطاط فکر وسقوط فوق العاده اخلاقى آنها بود.
آرى! در محیط آلودگان، پاکى جرم است وعیب! یوسفهاى پاکدامن را به جرم عفت وپارسایى به زندان مى افکنند، وخاندان پیامبر بزرگ خدا «لوط» را به خاطر پرهیزشان از آلودگى وننگ به تبعید تهدید مى کنند، اما زلیخاها آزادند وصاحب مقام! وقوم لوط باید در شهر ودیار خود آسوده بمانند!
(آیه 57) در روایات آمده است که لوط حدود سى سال آنها را تبلیغ کرد ولى جز خانواده اش ـآن هم به استثناى همسرش که با مشرکان هم عقیده شدـ به او ایمان نیاوردند.
بدیهى است چنین گروهى که امید اصلاحشان نیست جائى در عالم حیات ندارند وباید طومار زندگانیشان در هم پیچیده شود.
لذا در این آیه مى گوید: «پس ما لوط وخاندانش را رهایى بخشیدیم به جز همسرش که مقدر کردیم او جزء باقیماندگان باشد» (فَاَنْجَیْناهُ وَاَهْلَهُ اِلاَّ امْرَاَتَهُ قَدَّرْناها مِنَ الْغابِرینَ).
(آیه 58) وپس از بیرون آمدن آنها در موعد معین ـدر سحرگاه شبى که شهر غرق فساد وننگ بودـ پس از آن که صبحگاهان فرا رسید «بارانى (از سنگ) بر آنها فرستادیم (وَاَمْطَرْنا عَلَیْهِمْ مَطَرًا). که همگى زیر آن مدفون شدند، واین بعد از آن بود که زلزله وحشتناکى سرزمین آنها را بکلى زیر ورو کرد.
«وچه سخت وناگوار وبد است باران انذار شدگان» (فَساءَ مَطَرُ الْمُنْذَرینَ).
(آیه 59) در این آیه بعد از پایان شرح حال پنج پیامبر بزرگ الهى وسرنوشت قوم آنها، روى سخن را به پیامبر گرامى اسلام(صلى الله علیه وآله)کرده وبه عنوان یک نتیجه گیرى از گذشته، ومقدمه اى براى طرح گفتگو با مشرکان، چنین مى فرماید: «بگو: حمد وستایش مخصوص خداست» (قُلِ الْحَمْدُلِلّهِ).
ستایش مخصوص خداوندى است که اقوام ننگینى همچون قوم لوط را نابود کرد، مبادا دامنه آلودگیهاى آنها سراسر زمین را فرا گیرد.
سپس مى افزاید: «وسلام ودرود بر بندگان برگزیده اش» (وَسَلامٌ عَلى عِبادِهِ الَّذینَ اصْطَفى).
سلام بر موسى، صالح، لوط، سلیمان وداوود(علیهم السلام) وسلام بر همه انبیا وپیروان راستینشان.
بعد مى گوید: «آیا خداوند (که این همه توانایى وقدرت وموهبت ونعمت دارد) بهتر است یا بتهایى را که آنها شریک خدا قرار مى دهند» ومطلقاً مبدأ اثر نیستند؟! (ءاللهُ خَیْرٌ اَمّا یُشْرِکُونَ).
