از آنجا که در آیات گذشته سخن از گروه ضعیف الایمان بود در این آیه نیز چهره دیگرى از آنها را ترسیم کرده، مى گوید: «هر کسى گمان مى کند که خدا پیامبرش را در دنیا وآخرت یارى نخواهد کرد و(از این نظر عصبانى است، هر کارى از دستش ساخته است بکند) ریسمانى به سقف خانه خود بیاویزد وخود را از حلق آویز، ونفس خود را قطع کند (وتا لبه پرتگاه مرگ پیش رود) ببیند آیا این کار خشم او را فرو مى نشاند» (مَنْ کانَ یَظُنُّ اَنْ لَنْ یَنْصُرَهُ اللهُ فِى الدُّنْیا وَالاْخِرَةِ فَلْیَمْدُدْ بِسَبَب اِلَى السَّماءِ ثُمَّ لْیَقْطَعْ فَلْیَنْظُرْ هَلْ یُذْهِبَنَّ کَیْدُهُ مـا یَغیظُ).

این آیه به یک نکته روانى در ارتباط با افراد کم حوصله وعصبانى وضعیف الایمان اشاره مى کند که آنها وقتى کارشان ظاهراً به بن بست مى رسد فوراً دستپاچه مى شوند وتصمیمهاى جنون آمیز مى گیرند.

(آیه 16) این آیه اشاره به یک جمع بندى در آیات گذشته کرده، مى گوید: «واین گونه ما قرآن را به صورت آیات بینات ونشانه هاى روشن نازل کردیم» (وَکَذلِکَ اَنْزَلْناهُ آیات بَیِّنات). دلائلى براى معاد ورستاخیز همچون بررسى دوران جنینى انسان، ورشد گیاهان وزنده شدن زمینهاى مرده.

ولى با این همه، داشتن دلائل روشن به تنهایى کافى نیست بلکه آمادگى پذیرش حق نیز لازم است، به همین دلیل در پایان آیه مى گوید: «وخداوند هرکس را بخواهد هدایت مى کند» (وَاَنَّ اللهَ یَهْدى مَنْ یُریدُ).

(آیه 17) این آیه به شش گروه از پیروان مذاهب مختلف که یک گروه مسلم ومؤمنند، وپنج گروه غیرمسلمان اشاره کرده، مى فرماید: «کسانى که ایمان آورده اند، ویهود، وصابئان، ونصارا، ومجوس، ومشرکان، خداوند در میان آنها روز قیامت داورى مى کند، وحق را از باطل جدا مى سازد» (اِنَّ الَّذینَ آمَنُوا وَالَّذینَ هادُوا وَالصّابِئینَ وَالنَّصارى وَالَْمجُوسَ وَالَّذینَ اَشْرَکُوا اِنَّ اللهَ یَفْصِلُ بَیْنَهُمْ یَوْمَ الْقِیمَةِ).

مگر نه این است که یکى از نامهاى قیامت «یوم الفصل» روز جدایى حقاز باطل است و «یوم البروز» روز آشکار شدن مکتومها، وروز پایان گرفتناختلافات است.

آرى! خدا در آن روز به همه این اختلافات پایان مى دهد: «چرا که خداوند از همه چیز آگاه وباخبر است» (اِنَّ اللهَ عَلى کُلِّ شَىْء شَهیدٌ).