(آیه 81) در اینجا به بخشى از مواهبى که خدا به یکى دیگر از پیامبران یعنى سلیمان(ع) داده کرده، نخست مى گوید: «وما بادهاى شدید وطوفان زا را مسخر سلیمان ساختیم که تحت فرمان او به سوى سرزمینى که ما آن را مبارک کرده بودیم حرکت مى کرد» (وَلِسُلَیْمنَ الرّیحَ عاصِفَةً تَجْرى بِاَمْرِه اِلَى الاَْرْضِ الَّتى بارَکْنا فیها).

واین کار عجیب نیست، چرا که «ما به همه چیز آگاه بوده وهستیم» (وَکُنّا بِکُلِّ شَىء عالِمینَ).

هم از اسرار عالم هستى وقوانین ونظامات حاکم بر آن آگاهیم، مى دانیم چگونه آنها را مى توان تحت فرمان آورد، وهم از نتیجه وسرانجام این کار، وبه هر حال همه چیز در برابر علم وقدرت ما خاضع وتسلیم است.

(آیه 82) این آیه یکى دیگر از مواهب انحصارى سلیمان(ع) را بازگو مى کند: «وگروهى از شیاطین (را نیز مسخّر او قرار دادیم، که در دریا) برایش غوّاصى مى کردند; وکارهایى غیر از این (نیز) براى او انجام مى دادند» (وَمِنَ الشَّیاطینَ مَنْ یَغُوصُونَ لَهُ وَیَعْمَلُونَ عَمَلاً دُونَ ذلِکَ).

«وما آنها را (از تمرد وسرکشى در برابر فرمان او) نگاه مى داشتیم» (وَکُنّالَهُمْ حافِظینَ).

آنها افرادى باهوش، فعال، هنرمند وصنعتگر با مهارتهاى مختلف بودند.