(آیه 27) «سرانجام مریم در حالى که او (کودکش) را در آغوش گرفته بود، نزد قومش آورد» (فَاَتَتْ بِه قَوْمَها تَحْمِلُهُ).
هنگامى که آنها کودکى نوزاد را در آغوش او دیدند، دهانشان از تعجب باز ماند، بعضى که در قضاوت وداورى، عجول بودند گفتند: حیف از آن سابقه درخشان، با این آلودگى! وصد حیف از آن دودمان پاکى که این گونه بدنام شد. «گفتند: اى مریم! کار بسیار عجیب وبدى انجام دادى»! (قالُوا یا مَریَمُ لَقَدْ جِئْتَ شَیْئًا فَرِیًّا).
(آیه 28) بعضى به او رو کردند وگفتند: «اى خواهر هارون! پدر تو آدم بدى نبود، مادرت نیز هرگز آلودگى نداشت» (یا اُخْتَ هرُونَ ما کانَ اَبُوکِ امْرَاَ سَوْء وَما کانَتْ اُمُّکِ بَغِیًّا).
اینکه آنها به مریم گفتند: «اى خواهر هارون»! به جهت این است که هارون مرد پاک وصالحى بود، آن چنان که در میان بنى اسرائیل ضرب المثل شده بود، هر کس را مى خواستند به پاکى معرفى کنند مى گفتند: او برادر یا خواهر هارون است.
(آیه 29) در این هنگام، مریم به فرمان خدا سکوت کرد، تنها کارى که انجام داد این بود که: «اشاره به نوزادش عیسى کرد» (فَاَشارَتْ اِلَیْهِ). اما این کار بیشتر تعجب آنها را برانگیخت.
«به او گفتند: ما چگونه با کودکى که در گاهواره است سخن بگوییم»؟! (قالُوا کَیْفَ نُکَلِّمُ مَنْ کانَ فِى الْمَهْدِ صَبِیًّا).
(آیه 30) به هر حال، جمعیت از شنیدن این گفتار مریم نگران وحتى شاید عصبانى شدند آن چنان که طبق بعضى از روایات به یکدیگر گفتند: مسخره واستهزاء او، از انحرافش از جاده عفت، بر ما سخت تر وسنگینتر است!
ولى این حالت چندان به طول نیانجامید؟ چرا که آن کودک نوزاد زبان به سخن گشود و«گفت: من بنده خدایم» (قالَ اِنّى عَبْدُاللهِ).
«او کتاب آسمانى به من مرحمت کرده» (آتینِىَ الْکِتابَ).
«ومرا پیامبر قرار داده است» (وَجَعَلَنى نَبِیًّا).
(آیه 31) «وخداوند مرا وجودى پربرکت (وجودى مفید از هر نظر براى بندگان) در هر جا باشم قرار داده است» (وَجَعَلَنى مُبارَکًا اَیْنَ ما کُنْتُ).
«ومرا تا زنده ام توصیه به نماز وزکات کرده است» (وَاَوصینى بِالصَّلوةِ وَالزَّکوةِ مادُمْتُ حَیًّا).
(آیه 32) ونیز «مرا نیکوکار وقدردان وخیرخواه، نسبت به مادرم» قرار داده است (وَبَرًّا بِوالِدَتى).
«ومرا جبّار وشقى قرار نداده است» (وَلَمْ یَجْعَلْنى جَبّارًا شَقِیًّا).
در روایتى مى خوانیم که حضرت عیسى(ع) مى گوید: «قلب من نرم است ومن خود را نزد خود کوچک مى دانم» اشاره به این که نقطه مقابل جبّار وشقى این دو وصف است.
(آیه 33) وسرانجام این نوزاد (حضرت مسیح) مى گوید: «وسلام ودرود خدا بر من باد آن روز که متولد شدم، وآن روز که مى میرم، وآن روز که زنده برانگیخته مى شوم» (وَالسَّلامُ عَلَىَّ یَوْمَ وُلِدْتُ یَوْمَ اَمُوتُ وَیَوْمَ اُبْعَثُ حَیًّا).
این جمله هم در مورد یحیى آمده وهم در مورد حضرت مسیح(ع)، با این تفاوت که در مورد اول خداوند این سخن را مى گوید ودر مورد دوم مسیح(ع) این تقاضا را دارد.
