مجموع مطالب این سوره را مى توان به چندبخش تقسیم کرد:
بخش اولـ از آیه «قَدْ اَفْلَحَ الْمُؤْمِنُون» تا چندین آیه بعدـ بیانگر صفاتى است که مایه فلاح ورستگارى مؤمنان است.
بخش دوم به نشانه هاى مختلف خداشناسى، وآیات آفاقى وانفسى پروردگار در پهنه عالم هستى، اشاره کرده.
در بخش سوم به شرح سرگذشت عبرت انگیز جمعى از پیامبران بزرگ پرداخته است.
در بخش چهارم روى سخن را به مستکبران کرده، وبا دلائل منطقى وگاه با تعبیرات تند وکوبنده به آنها هشدار مى دهد، تا دلهاى آماده به خود آید وراه بازگشت به سوى خدا را پیدا کند.
در بخش پنجم بحثهاى فشرده اى درباره معاد بیان کرده است.
ودر بخش ششم از حاکمیت خداوند بر عالم هستى.
در بخش هفتم باز هم سخن از قیامت، حساب، جزا وپاداش نیکوکاران وکیفر بدکاران به میان مى آورد، وبا بیان هدف آفرینش انسان سوره را پایان مى دهد.