فراموش نکرده اید که در آیات نخست این سوره خداوند تاج افتخارى بر سر زنان پیامبر(صلى الله علیه وآله)زده وآنها را به عنوان «اُمُّ الْمُؤْمِنین» (مادر مؤمنان) معرفى نموده، بدیهى است همیشه مقامات حساس وافتخارآفرین، وظائف سنگینى نیز همراه دارد، چگونه زنان پیامبر(صلى الله علیه وآله)مى توانند ام المؤمنین باشند ولى فکر وقلبشان در گرو زرق وبرق دنیا باشد؟
پیامبر(صلى الله علیه وآله)پادشاه نیست که حرمسرائى داشته باشد پرزرق وبرق، وزنانش غرق جواهرات گرانقیمت ووسائل تجملاتى باشند.
در این آیه پیامبر(صلى الله علیه وآله)را مخاطب ساخته، مى گوید: «اى پیامبر! به همسرانت بگو: اگر شما زندگى دنیا را مى خواهید، وطالب زینت آن هستید، بیایید هدیه اى به شما دهم، وشما را به طرز نیکویى رها سازم» بى آنکه خصومت ومشاجره اى در کار باشد (یا اَیُّهَا النَّبِىُّ قُلْ لاَِزْواجِکَ اِنْ کُنْتُنَّ تُرِدْنَ الْحَیوةَ الدُّنْیا وَزینَتَها فَتَعالَیْنَ اُمَتِّعْکُنَّ وَاُسَرِّحْکُنَّ سَراحًا جَمیلاً).
(آیه 29) در این آیه مى افزاید: «اما اگر شما خدا وپیامبرش وسراى آخرت را مى خواهید (وبه زندگى ساده از نظر مادى واحیاناً محرومیتها قانع هستید) پس خداوند براى نیکوکاران شما پاداش عظیمى آماده ساخته است»(وَاِنْ کُنْتُنَّ تُرِدْنَ اللهَ وَرَسُولَهُ وَالدّارَ الاْخِرَةَ فَاِنَّ اللهَ اَعَدَّ لِلْمُحْسِناتِ مِنْکُنَّاَجْرًا عَظیمًا).
بنابراین تنها اظهار عشق وعلاقه به خدا وسراى دیگر وپیامبر(صلى الله علیه وآله)کافى نیست، برنامه هاى عملى نیز باید هماهنگ با آن باشد.
وبه این ترتیب خداوند تکلیف همسران پیامبر(صلى الله علیه وآله)را که باید الگو واسوه زنان با ایمان باشند براى همیشه روشن ساخت.
گرچه مخاطب در این سخنان، همسران پیامبرند، ولى محتواى آیات ونتیجه آن، همگان را شامل مى شود، مخصوصاً کسانى که در مقام رهبرى خلق وپیشوایى وتأسى مردم قرار گرفته اند.
(آیه 30) سپس در این آیه به بیان موقعیت زنان پیامبر(صلى الله علیه وآله)در برابر کارهاى نیک وبد، وهمچنین مقام ممتاز ومسؤولیت سنگین آنها، با عباراتى روشن پرداخته، مى گوید: «اى همسران پیامبر! هرکدام از شما گناه آشکار وفاحشى مرتکب شود عذاب او دوچندان خواهد بود، واین براى خدا آسان است» (یا نِساءَ النَّبِىِّ مَنْ یَأْتِ مِنْکُنَّ بِفاحِشَة مُبَیِّنَة یُضاعَفْ لَهَا الْعَذابُ ضِعْفَیْنِ وَکانَ ذلِکَ عَلَى اللهِ یَسیرًا).
شما در خانه وحى ومرکز نبوت زندگى مى کنید، دیگران به شما نگاه مى کنند واعمالتان سرمشقى است براى آنها، بنابراین گناهتان در پیشگاه خدا عظیمتر است چرا که هم ثواب وهم عذاب بر طبق معرفت ومیزان آگاهى، وهمچنین تأثیر آن در محیط داده مى شود.
(آیه 31) اما در نقطه مقابل نیز «وهر کس از شما در برابر خدا وپیامبر(صلى الله علیه وآله)خضوع واطاعت کند وعمل صالحى به جا آورد پاداش او را دو چندان خواهیم داد، وروزى پرارزشى را براى او فراهم ساخته ایم» (وَمَنْ یَقْنُتْ مِنْکُنَّ لِلّهِ وَرَسُولِه وَتَعْمَلْ صالِحًا نُؤْتِها اَجْرَها مَرَّتَیْنِ وَاَعْتَدْنا لَها رِزْقًا کَریمًا).
