(آیه 1) این سوره با دو آیه تکان دهنده وهیجان انگیز پیرامون رستاخیز ومقدمات آن شروع مى شود، آیاتى که بى اختیار انسان را از این زندگى گذراى مادى بیرون مى برد، وبه آینده هول انگیزى که در انتظار اوست متوجه مى سازد.
نخست عموم مردم را بدون استثناء مخاطب ساخته، مى گوید: «اى مردم! از پروردگارتان بترسید، وپرهیزکارى پیشه کنید که زلزله رستاخیز، جریان مهم وعظیمى است» (یا اَیُّهَا النّاسُ اتَّقُوا رَبَّکُمْ اِنَّ زَلْزَلَةَ السّاعَةِ شَىْءٌ عَظیمٌ).
خطاب «یا اَیُّهَا النّاس»، دلیل روشنى است بر این که هیچ گونه تفاوت وتبعیضى از نظر نژاد وزبان واعصار وقرون ومکانها ومناطق جغرافیایى وطوائف وقبائل در آن نیست، ومؤمن وکافر، کوچک وبزرگ، پیر وجوان، مرد وزن امروز وآینده همه در آن شریکند.
(آیه 2) این آیه نمونه هایى از بازتاب این وحشت عظیم را در چند جمله بیان کرده، مى گوید: «روزى که آن را مى بینید ]=زلزله رستاخیز آن چنان وحشت سرا پاى همه را فرا مى گیرد که[ هر مادر شیردهى، کودک شیرخوارش را فراموش مى کند» (یَوْمَ تَرَوْنَها تَذْهَلُ کُلُّ مُرْضِعَة عَمّا اَرْضَعَتْ).
«وهر باردارى (در آن صحنه باشد) جنین خود را سقط مى کند» (وَتَضَعُ کُلُّ ذاتِ حَمْل حَمْلَها).
سومین بازتاب این که: «مردم را به صورت مستان مى بینى، در حالى که مست نیستند!» (وَتَرَى النّاسَ سُکارى وَماهُمْ بِسُکارى).
«ولى عذاب خدا شدید است» (وَلکِنَّ عَذابَ اللهِ شَدیدٌ).
