از آنجا که در آیات گذشته، سخن از اطاعت وتسلیم در برابر فرمان خدا وپیامبر(صلى الله علیه وآله)بود، این آیه همین موضوع را ادامه داده ونتیجه این اطاعت را که همان حکومت جهانى است بیان مى کند، وبه صورت مؤکد مى گوید: «خداوند به کسانى که از شما ایمان آورده اند واعمال صالح انجام داده اند وعده مى دهد که آنها را قطعاً خلیفه روى زمین خواهد کرد، همان گونه که پیشینیان را خلافت روى زمین بخشید» (وَعَدَ اللهُ الَّذینَ آمَنُوا مِنْکُمْ وَعَمِلُوا الصّالِحاتِ لَیَسْتَخْلِفَنَّهُمْ فِى الاَْرْضِ کَمَا اسْتَخْلَفَ الَّذینَ مِنْ قَبْلِهِمْ).
منظور از «پیشینیان» بنى اسرائیل است، زیرا آنها با ظهور موسى(ع) ودرهم شکسته شدن قدرت فرعون وفرعونیان مالک حکومت روى زمین شدند.
«ودین وآیینى را که براى آنها پسندیده، بطور ریشه دار وپابرجا در صفحه زمین مستقر سازد» (وَلَـیُمَکِّنَنَّ لَهُمْ دینَهُمُ الَّذى ارْتَضى لَهُمْ).
«وخوف وترس آنها را، به امنیت وآرامش مبدل خواهد کرد» (وَلَیُبَدِّلَنَّهُمْ مِنْ بَعْدِ خَوْفِهِمْ اَمْنًا).
وآن چنان مى شود که «تنها مرا مى پرستند وچیزى را شریک من قرار نخواهند داد» (یَعْبُدُونَنى لا یُشْرِکُونَ بى شَیئًا).
مسلم است بعد از این سیطره حکومت توحید واستقرار آیین الهى واز میان رفتن هرگونه اضطراب وناامنى وهرگونه شرک «کسانى که بعد از آن کافر شوند فاسقان واقعى آنها هستند» (وَمَنْ کَفَرَ بَعْدَ ذلِکَ فَاُولئِکَ هُمُ الْفاسِقُونَ).
از مجموع آیه چنین بر مى آید که خداوند به گروهى از مسلمانان که داراى دو صفت «ایمان» و«عمل صالح» هستند سه نوید داده است:
1ـ جانشینى وحکومت روى زمین.
2ـ نشر آیین حق بطور اساسى وریشه دار در همه جا.
3ـ از میان رفتن تمام اسباب خوف وترس ووحشت وناامنى.
ونتیجه این امور آن خواهد شد که با نهایت آزادى خدا را بپرستند وفرمانهاى او را گردن نهند وهیچ شریک وشبیهى براى او قائل نشوند وتوحید خالص را در همه جا بگسترانند.
