(آیه 36) این آیه در مورد داستان ازدواج زینب بنت جحش (دختر عمّه پیامبر گرامى اسلام) با زیدبن حارثه برده آزاد شده پیامبر(صلى الله علیه وآله)نازل شده است.

قبل از زمان بعثت وبعد از آن که خدیجه با پیامبر(صلى الله علیه وآله)ازدواج کرد خدیجه برده اى به نام «زید» خریدارى نمود که بعداً آن را به پیامبر(صلى الله علیه وآله)بخشید وحضرت او را آزاد فرمود، وچون طائفه اش او را از خود راندند پیامبر(صلى الله علیه وآله)نام «فرزند خود»بر اونهاد.

هنگامى که پیامبر(صلى الله علیه وآله)تصمیم گرفت براى «زید» همسرى برگزیند از «زینب بنت جحش» که دختر «امیه» دختر «عبدالمطلب» (دختر عمّه اش) بود براى او خواستگارى نمود «زینب» نخست چنین تصور مى کرد که پیامبر(صلى الله علیه وآله)مى خواهد او را براى خود انتخاب کند، خوشحال شد ورضایت داد، ولى بعداً که فهمید خواستگارى از او براى «زید» است، سخت ناراحت شد وسر باز زد، برادرش «عبدالله» نیز با این امر به سختى مخالفت نمود.

در اینجا بود که آیه نازل شد وبه امثال زینب وبعدالله هشدار داد که آنها نمى توانند هنگامى که خدا وپیامبرش کارى را لازم مى دانند مخالفت کنند، آنها که این مسأله را شنیدند در برابر فرمان خدا تسلیم شدند.

اما این ازدواج دیرى نپایید وبر اثر ناسازگاریهاى اخلاقى میان طرفین، منجر به طلاق شد.

سپس پیامبر(صلى الله علیه وآله)براى جبران این شکست زینب در ازدواج، او را به فرمان خدا به همسرى خود برگزید.