آیه از زبان پیک وحى مى گوید: «ما جز به فرمان پروردگار تو نازل نمى شویم» (وَما نَتَنَزَّلُ اِلاّ بِاَمْرِ رَبِّکَ).

همه چیز از اوست وما بندگانیم جان ودل بر کف «آنچه پیش روى ما وآنچه پشتِ سر ما، وآنچه در میان این دو است همه از آنِ اوست» (لَهُ ما بَیْنَ اَیْدینا وَما خَلْفَنا وَما بَیْنَ ذلِکَ). خلاصه آینده وگذشته وحال واینجا وآنجا وهمه جا ودنیا وآخرت وبرزخ همه متعلق به ذات پاک پروردگار است.

واین را بدان که: «پروردگارت فراموشکار نبوده ونیست» (وَما کانَ رَبُّکَ نَسِیًّا).

(آیه 65) سپس اضافه مى کند: اینها همه به فرمان پروردگار توست «پروردگار آسمانها وزمین وآنچه در میان این دو قرار دارد» (رَبُّ السَّمواتِ وَالاَْرْضِ وَما بَیْنَهُما).

حال که چنین است وهمه خطوط به او منتهى مى شود، «پس تنها او را پرستش کن» (فَاعْبُدْهُ). عبادتى توأم با توحید واخلاص.

واز آنجا که در این راه ـ راه بندگى واطاعت وعبادت خالصانه خدا ـ مشکلات وسختیها فراوان است، اضافه مى کند: «ودر راه عبادت او صابر وشکیبا باش» (وَاصْطَبِرْ لِعِبادَتِه).

ودر آخرین جمله مى گوید: «آیا مثل ومانندى براى او (خداوند) مى یابى»؟ (هَلْ تَعْلَمُ لَهُ سَمِیًّا).

این جمله در حقیقت دلیلى است بر آنچه در جمله قبل آمده، یعنى، مگر براى ذات پاکش شریک ومانندى هست که دست به سوى او دراز کنى واو را پرستش نماى؟!