(آیه 56) در آیه گذشته وعده خلافت روى زمین به مؤمنان صالح داده شده بود در این آیه وآیه بعد مردم را براى فراهم کردن مقدمات این حکومت بسیج مى کند.
نخست مى گوید: «ونماز را بر پا دارید» (وَاَقیمُوا الصَّلوةَ). همان نمازى که رمز پیوند خلق با خالق است، وارتباط مستمر آنها را با خدا تضمین مى کند، ومیان آنها وفحشا ومنکر حائل مى شود.
«وزکات را بدهید» (وَآتُوا الزَّکوةَ). همان زکاتى که نشانه پیوند با «خلق خدا» است، ووسیله مؤثرى براى کم کردن فاصله ها، وسبب استحکام پیوندهاى عاطفى است.
«ورسول(خدا) را اطاعت کنید» (وَاَطیعُوا الرَّسُولَ). اطاعتى که شما را در خط مؤمنان صالح که شایسته حکومت بر زمینند قرار مى دهد.
«تا (در پرتو انجام این دستورات) مشمول رحمت او (خدا) شوید» (لَعَلَّکُمْ تُرْحَمُونَ). وشایسته پرچم دارى حکومت حق وعدالت گردید.
(آیه 57) واگر فکر مى کنید ممکن است دشمنان نیرومند لجوج در این راه سنگ بیندازند ومانع تحقق وعده الهى شوند، چنین امرى امکان پذیر نیست، چرا که قدرت آنها در برابر قدرت خدا ناچیز است، بنابراین «گمان مبر که افراد کافر مى توانند از چنگال مجازات الهى در پهنه زمین فرار کنند» (لا تَحْسَبَنَّ الَّذینَ کَفَرُوا مُعْجِزینَ فِى الاَْرْضِ).
نه تنها در این دنیا از مجازات خدا مصون نیستند «بلکه در آخرت «جایگاهشان آتش است وچه بد جایگاهى است» (وَمَأْویهُمُ النّارُ وَلَبِئْسَ الْمَصیرُ).
