در حدیثى از امام صادق(علیه السلام) مى خوانیم: «اموال خود را از تلف ودامان خود را از ننگ بى عفتى حفظ کنید به وسیله تلاوت سوره نور، وزنانتان را در پرتو دستوراتش از انحرافات مصون دارید که هر کس قرائت این سوره را در هر شبانه روز ادامه دهد احدى از خانواده او هرگز تا پایان عمر گرفتار عمل منافى عفت نخواهد شد».
(آیه 1) مى دانیم نام این سوره، سوره نور است به خاطر آیه نور که یکى از چشمگیرترین آیات سوره است.
نخستین آیه این سوره در حقیقت اشاره اجمالى به مجموع بحثهاى سوره دارد، مى گوید: این «سوره اى است که آن را فرو فرستادیم (وعمل به آن را) واجب نمودیم، ودر آن آیات روشنى نازل کردیم شاید شما متذکر شوید» (سُورَةٌ اَنْزَلْناها وَفَرَضْناها وَاَنْزَلْنا فیها آیات بَیِّنات لَعَلَّکُمْ تَذَکَّرُونَ).
اشاره به این که تمام احکام ومطالب این سوره اعم از عقائد وآداب ودستورات همه داراى اهمیت فوق العاده اى است زیرا همه از طرف خداوند نازل شده است.
(آیه 2) بعد از این بیان کلى، به نخستین دستور قاطع ومحکم پیرامون زن ومرد زناکار پرداخته، مى گوید: «هر یک از زن ومرد زناکار را صد تازیانه بزنید» (اَلزّانِیَةُ وَالزّانى فَاجْلِدُوا کُلَّ واحِد مِنْهُما مِائَةَ جَلْدَة).
وبراى تأکید بیشتر اضافه مى کند: «ونباید رأفت (ومحبت کاذب) نسبت به آن دو شما را از اجراى حکم الهى مانع شود اگر به خدا وروز جزا ایمان دارید» (وَلا تَأْخُذْکُمْ بِهِما رَأْفَةٌ فى دینِ اللهِ اِنْ کُنْتُمْ تُؤْمِنُونَ بِاللهِ وَالْیَوْمِ الاْخِرِ).
سرانجام در پایان این آیه به نکته دیگرى براى تکمیل نتیجه گیرى از این مجازات الهى اشاره کرده، مى گوید:
«وباید گروهى از مؤمنان (حضور داشته باشند و) مجازات آن دو را مشاهده کنند» (وَلْیَشْهَدْ عَذابَهُما طائِفَةٌ مِنَ الْمُؤْمِنینَ).
در واقع این آیه مشتمل بر سه دستور است:
1ـ حکم مجازات زنان ومردان آلوده به فحشاء ـمنظور از زنا آمیزش جنسى مرد وزن غیرهمسر وبدون مجوز شرعى است.
2ـ تأکید بر این که در اجراى این حد الهى گرفتار محبتها واحساسات بى مورد نشوید.
3ـ دستور حضور جمعى از مؤمنان در صحنه مجازات است چرا که هدف تنها این نیست که گنهکار عبرت گیرد، بلکه هدف آن است که مجازات او سبب عبرت دیگران هم بشود.
(آیه 3) از آنجا که در آیه قبل سخن از مجازات زن ومرد زناکار به میان آمد به همین مناسبت سؤالى پیش مى آید که ازدواج مشروع با چنین زنان چه حکمى دارد؟
آیه شریفه این سؤال را چنین پاسخ مى گوید: «مرد زناکار جز با زن زناکار یا مشرک ازدواج نمى کند; وزن زناکار را جز مرد زناکار یا مشرک، به ازدواج خود در نمى آورد; واین کار بر مؤمنان تحریم شده است»! (اَلزّانى لا یَنْکِحُ اِلاّ زانِیَةً اَوْ مُشْرِکَةً وَالزّانِیَةُ لا یَنْکِحُها اِلاّ زان اَوْ مُشْرِکٌ وَحُرِّمَ ذلِکَ عَلَى الْمُؤْمِنینَ).
آیه هم یک واقعیت عینى را بیان مى کند که آلودگان همیشه دنبال آلودگان مى روند، «هم جنس با هم جنس مى کند پرواز» اما افراد پاک وبا ایمان هرگز تن به چنین آلودگیها وانتخاب همسران آلوده نمى دهند.
وهم بیان یک حکم شرعى والهى است ومخصوصاً مى خواهد مسلمانان را از ازدواج با افراد زناکار باز دارد، چرا که بیماریهاى اخلاقى همچون بیماریهاى جسمى غالباً واگیردار است.
