(آیه 7) از آنجا که در آیه قبل اختیارات وسیع وگسترده پیامبر اسلام(صلى الله علیه وآله)بیان شد، در اینجا وظائف سنگین پیامبر(صلى الله علیه وآله)وسایر پیامبران بزرگ را بیان مى کند، زیرا مى دانیم همواره اختیارات توأم با مسؤولیتهاست.

نخست مى فرماید: به خاطر بیاور «هنگامى را که از پیامبران پیمان گرفتیم و(همچنین) از تو واز نوح وابراهیم وموسى وعیسى بن مریم، وما از همه آنان پیمان محکمى گرفتیم» که در اداى مسؤولیت تبلیغ ورسالت کوتاهى نکنند! (وَاِذْ اَخَذْنا مِنَ النَّبِیّینَ میثاقَهُمْ وَمِنْکَ وَمِنْ نُوح وَاِبْرهیمَ وَمُوسى وَعیسَى ابْنِ مَرْیَمَ وَاَخَذْنا مِنْهُمْ میثاقًا غَلیظًا).

به این ترتیب نخست تمام پیامبران را در مسأله میثاق مطرح مى کند، سپس از پنج پیامبر اولواالعزم نام مى برد که در آغاز آنها شخص پیامبر اسلام به خاطر شرافت وعظمتى که دارد آمده است.

این پیمان مؤکد همان ادا کردن مسؤولیت تبلیغ ورسالت ورهبرى وهدایت مردم در تمام زمینه ها وابعاد است.

ونیز موظف بودند یکدیگر را تأیید نمایند، وپیامبران پیشین، امتهاى خود را براى پذیرش پیامبران بعد آماده سازند، همان گونه که پیامبران بعد باید دعوت پیامبران پیشین را تصدیق وتأکید نمایند.

(آیه 8) در این آیه هدف از بعثت انبیاء وپیمان مؤکدى را که از آنها گرفته شده است چنین بیان مى کند: «هدف این است که خداوند از صدق راستگویان پرسش کند وبراى کافران عذاب دردناک آماده ساخته است» (لِیَسْئَلَ الصّادِقینَ عَنْ صِدْقِهِمْ وَاَعَدَّ لِلْکافِرینَ عَذابًا اَلیمًا).

منظور از «صادِقین» مؤمنانى مى باشند که در میدان حمایت از آیین خدا، وجهاد وایستادگى در برابر مشکلات، وبذل جان ومال، صداقت وراستگویى خود را به ثبوت رسانده اند.