ایمان و ولایت همان گونه که در آغاز راه شرط است و بدون آن هیچ عملى ارزشمند نخواهد بود، در ادامه راه نیز لازم و ضرورى شمرده شده است بدین جهت گفته مى شود که: «شرط قبولى اعمال موافات بر ایمان است»; یعنى این که انسان این ایمان را حفظ و با ایمان از جهان مادّى سفر کند.
بنابراین، اگر شخصى تمام کارهاى نیک را انجام بدهد و تمام اعمال او شایسته باشد; ولى در دقایق و لحظات حسّاس پایانى بى ایمان از جهان رخت بربندد، تمام اعمالش از بین مى رود و در آخرت هیچ سودى براى او نخواهد داشت!.
این مسئله یکى از مصادیق «احباط» است که در قرآن مجید به صورت گسترده مطرح شده است. شانزده آیه از آیات قرآن مجید درباره «حبط اعمال» سخن مى گوید که به دو مورد از آن اشاره مى شود:
1- در آیه 88 سوره انعام آمده است: «وَ لَوْ اَشْرَکُوا لَحَبِطَ لَهُمْ ما کانُوا یَعْمَلُونَ»; اگر آنها مشرک شوند، اعمال نیکى که انجام داده اند، نابود مى گردد و نتیجه اى از آن نمى گیرند.
آیه شریفه فوق شرک به خداوند را یکى از عوامل نابودى و حبط اعمال نیک شمرده است.
2- در آیه 65 سوره زمر آمده است: «وَ لَقَدْ اُوحِىَ اِلَیْکَ وَ اِلَى الَّذینَ مِنْ قَبْلِکَ لَئِنْ اَشْرَکْتَ لَیَحْبِطَنَّ عَمَلُکَ وَ لَتَکُونَنَّ مِنَ الْخاسِرینَ»; به تو و همه پیامبران پیشین وحى شده که اگر مشرک شوى، تمام اعمالت تباه مى شود و از زیانکاران خواهى بود.
این آیه اگرچه خطاب به پیامبر است، ولى روشن است که او - که خود کانون توحید و یکتا پرستى است - هرگز مشرک نخواهد شد. بنابراین، آیه هشدارى است براى دیگران.
