متأسّفانه جهان امروز، جهان بى عاطفه هاست. اگرچه بشر امروزى در علم و دانش و دستاوردهاى علمى به پیشرفت هاى بى اندازه فراوانى دست یافت; لکن به همین میزان از عواطف و احساسات تهى و خالى شده است. در کشورهاى صنعتى معیار و ارزش مادّه و پول است و کالاى محبّت و عاطفه هم کمیات است و هم بى خریدار! حتّى عواطف خانوادگى در میان اعضاى یک خانواده به شدّت کم و ضعیف شده است. فرزندان وقتى تا حدّى بزرگ شوند پدر و مادر دیگر مسئولیّتى در برابر آنان نمى پذیرند و پدر و مادر هم که پیر مى شوند، فرزندانشان آنان را به خانه هاى سالمندان مى سپارند و دیگر حتّى به سراغشان هم نمى روند. میزان طلاق در این کشورها بسیار زیاد است تا حدّى که در بعضى از کشورها نیمى از ازدواج ها و گاه بیش از آن به طلاق منجر مى شود! ولى در کشور ما یک بیستم از ازدواج ها به طلاق ختم مى شود; اگرچه ما همین میزان اندک را هم زیاد مى دانیم. در محیط بى عاطفه ها کمک کردن به هم نوعان محتاج و فقیر معنایى ندارد. از «جشن عاطفه ها» و «بیایید شادیهایمان را تقسیم کنیم.» خبرى نیست و حتّى اگر شخص از تشنگى و گرسنگى بمیرد، کسى به یاریش نمى شتابد.

در خبرها آمده بود که: در یکى از کشورهاى غرب در جادّه اى پر رفت و آمد بنزین اتومبیلى تمام شد. راننده به قصد یارى از اتومبیل هاى دیگر ظرف به دست، کنار جادّه و در زیر بارش برف مى ایستد; ولى راننده هیچ اتومبیلى به او کمک نمى کند و به درخواست یاریش توجّه نمى کند و او یازده ساعت تمام در آن سرماى سخت ایستاد تا جان به جان آفرین تسلیم کرد! در حقیقت نابودى عواطف انسانى در چنان جوامعى به مرگ و نیستى چنین انسان هایى مى انجامد. بدین شواهد است که اعتقاد داریم که غربیها توان فهم و ادراک مفاهیم بلند اسلامى همچون شهادت، جهاد، ایثار، نوع دوستى، کمک به دیگران و... را ندارند. حتّى حقوق بشرشان نیز نشانگر عاطفه آنان نمى باشد، بلکه ابزارى براى سرکوب دشمنانشان است; مثلا اگر یک اسرائیلى به دست یک فلسطینى شهادت طلب کشته شود فریاد دفاع از «حقوق بشر» این موجودات بى عاطفه، گوش جهانیان را کر مى کند; امّا اگر در الجزایر هر روز زن و مرد و کوچک و بزرگ و پیر و جوان به بدترین وضع کشته شوند و بدنشان قطعه قطعه گردد، منادیان منافق و ریاکار «حقوق بشر» دم فرو مى بندند. گویى هیچ واقعه اى در جهان رخ نداده است!