خداوند متعال در آیه 19 و 20 سوره بقره مى فرماید: «اَوْ کَصَیِّب مِنَ السَّمَآءِ فِیهِ ظُلُماتٌ وَ رَعْدٌ وَ بَرْقٌ یَجْعَلُونَ اَصابِعَهُم فِى آذانِهِمْ مِّنَ الصَّواعِقِ حَذَرَالمَوْتِ وَ اللَّهُ مُحیطٌ بِالْکافِرینَ یَکادُ البَرْقُ یَخْطَفُ اَبْصارَهُمْ کُلَّما اَضَاءَ لَهُمْ مَشَوْا فِیهِ وَ اِذآ اَظْلَمَ عَلَیْهِمْ قامُوا وَلَوْ شاءَ اللَّهُ لَذَهَبَ بِسَمْعِهِمْ وَاَبْصارِهِمْ اِنَّ اللّهَ عَلى کُلِّ شَىْء قَدِیرٌ» (مثل منافقان) همچون بارانى از آسمان است که در شب تاریک همراه با رعد و برق و صاعقه [ بر سر رهگذران] ببارد آنها از ترس مرگ، انگشتانشان را در گوشهاى خود مى گذارند تا صداى صاعقه را نشنوند و خداوند به کافران احاطه دارد [ و آنان در قبضه قدرت او هستند]. روشنایى [ خیره کننده] برق نزدیک است چشمانشان را برباید، هر زمان که [ برق جستن مى کند و صفحه بیابان را] براى آنها روشن مى کند [ چند گامى] در پرتو آن راه مى روند و چون خاموش مى شود، توقف مى کنند و اگر خدا بخواهد گوش و چشم آنها را از بین مى برد; چرا که خداوند به همه چیز تواناست.