در بین مفسّران گفتگوست که آیا این تشبیهى که قرآن درباره رباخواران بیان فرموده، مربوط به سرنوشت آنها در دنیاست؟ یا یک نوع مجازات و عذاب اخروى است.

از روایات اسلامى استفاده مى شود که این نوع سرنوشت متعلّق به هر دو جهان است. در تفسیر «نور الثقلین» روایتى از امام صادق(علیه السلام) نقل شده که حضرت فرمودند: «آکِلُ الرِّبا لایَخْرُجُ مِنَ الدُّنیا حَتّى یَتَخَبَّطَهُ الشَّیْطانُ» رباخوار در همین دنیا به سرنوشت دیوانه گرفتار خواهد شد!(1)

در روایت دیگرى از حضرت رسول اکرم(صلى الله علیه وآله) نقل شده است که آن حضرت در شبى که به معراج(2) رفتند، عدّه اى را دیدند که با شکمهاى بزرگ به زحمت بر مى خیزند و چند قدمى را بطور غیر متعادل راه مى روند و به زمین مى خورند; دوباره برمى خیزند و همچنان مى افتند و این حالت مدام تکرار مى شود. آن گاه حضرت از جبرئیل پرسیدند: اینها چه کسانى هستند؟ جبرئیل امین عرض کرد: یا رسول اللّه! اینها رباخوارانند.(3)

1- نور الثقلین، جلد 1، صفحه 291.

2- مسأله «معراج» یکى از عقاید مسلّم مسلمانان است و حضرت رسول(صلى الله علیه وآله) نه یک بار، بلکه بارها به معراج رفتند. براى توضیح بیشتر به تفسیر نمونه، جلد 12، صفحات 7، 8، 11، 14، 15، 16، 17، 18; و جلد 22، صفحه 501 تا 570، ر.ک. ذکر این مطلب لازم است که بهشت و جهنّمى را که حضرت در این سفر مشاهده کردند، بهشت و جهنّم برزخى است.

3- وسائل الشّیعه، جلد 12، ابواب الرّبا، باب اوّل، حدیث 16.