مهم ترین عواملى که عاطفه انسانى را تقویت مى کند، دین و مذهب است; زیرا که دین در روایات به «محبّت و کینه» تفسیر شده است: محبّت نسبت به مسلمانان و کینه نسبت به کفّار; مثلا در روایتى «فضیل بن یسار» مى گوید: از امام صادق(علیه السلام)سؤال کردم: آیا حبّ و بغض هم جزء ایمان است؟ امام صادق(علیه السلام) فرمود: مگر ایمان به غیر از حبّ و بغض چیز دیگرى است؟» و در روایت دیگرى آمده است: روزى حضرت رسول(صلى الله علیه وآله) حسن و حسین(علیهما السلام) را بوسید، مردى به نام اقرع که این کار را سبک مى شمرد به پیامبر(صلى الله علیه وآله) عرض کرد، یا رسول اللّه! خداوند به من ده فرزند داده است; امّا هرگز هیچ یک از آنان را نبوسیده ام. پیامبر(صلى الله علیه وآله) فرمودند: «مَا عَلَىَّ اَنْ نَزَعَ اللّهُ الرَّحْمَةَ مِنْک» من چه کنم که خداوند ریشه رحمت و شفقت را در قلب تو کنده است.
دلى که محبّت در آن نیست، دیگر نه دل، که پاره سنگ است و نه شایسته نعمات بهشتى که سزاوار عقوبت جهنّم است. از برکت دین اسلام و وجود عواطف انسانى مردم مسلمان و متدیّن کشور ماست که على رغم وجود مشکلات اقتصادى در هنگام بروز حوادث و مشکلات به یارى برادران و خواهران خود مى شتابند و در سراسر کشور جنب و جوش پدید مى آید در هر کوى و برزن چادرى برپا مى شود و هر کس به اندازه توان خود کمکهاى نقدى و جنسى تقدیم مى کند. چه زیباست این جلوه هاى عواطف انسانى!
* * *
