در هفتمین مَثَل، خداوند رازق در آیه265 سوره بقره مى فرماید: «وَ مَثَلُ الَّذینَ یُنْفِقُونَ اَمْوالَهُمُ ابْتِغاءَ مَرْضاتِ اللّهِ وَ تَثْبِیتاً مِنْ اَنْفُسِهِمْ کَمَثَلِ جَنَّة بِرَبْوَة اَصَابَها وابِلٌ فَأَتَتْ اُکُلَها ضِعْفَیْنِ فَإِنْ لَمْ یُصِبْها وابِلٌ فَطَلٌّ وَ اللّهُ بِما تَعْمَلُونَ بَصیرٌ» مَثَل کسانى که اموال خود را براى خشنودى خدا و مشیّت [ملکات انسانى در] روح خود [یا از روى یقین و اعتقاد] انفاق مى کنند، همچون باغى است بر تپّه اى که بارانهاى تند [ و درشت ]بر آن بارد و دو چندان میوه دهد. اگر بارانى تند نبارد، نم نم بارانى بر آن بارد و خداوند به آنچه انجام مى دهید، بیناست.
گرچه این مثل نیز درباره انفاق است، ولى بر خلاف مثل قبلى که انفاق منفى یا جلوه هاى ناپسند انفاق ریایى و آزاردهنده را مطرح مى ساخت، در این مثل، انفاق مثبت یا زیباترین مظاهر انفاق خالصانه مورد بررسى قرار مى گیرد.