اگر چه بعضى از دانشمندان اسلامى بر این عقیده اند که احباط و تکفیر وجود ندارد و به عبارت دیگر، اعمال خوب و بد انسان بر یکدیگر تأثیر گذار نیستند; لکن قرآن مجید در آیات متعدّدى بطور صریح بیان مى فرماید که احباط و تکفیر وجود دارد و اعمال شایسته بر ناشایست و بالعکس، تأثیر گذار است، که به چند نمونه از آن آیات اشاره مى شود:
الف ـ درباره تکفیر خداوند متعال در سوره هود، آیه 114 چنین مى فرماید: «وَ اَقِمِ الصَّلوةَ طَرَفَىِ النَّهارِ وَ زُلَفاً مِنَ اللیلِ اِنَّ الْحَسَناتِ یُذْهِبْنَ السَّیِّئاتِ ذلِکَ ذِکْرى لِلذّاکِرِینَ» در دو طرف روز و اوایل شب، نماز را برپادار; زیرا حسنات، سیّئات ]و آثار آنها[ را از بین مى برند; این تذکّرى است براى کسانى که اهل تذکّرند.
ب ـ قرآن مجید در سوره مائده، آیه 5، درباره احباط نیز این گونه مى فرماید: «وَمَنْ یَکْفُرْ بِالاِْیمانِ فَقَدْ حَبِطَ عَمَلُهُ وَ هُوَ فِى الاْخِرَةِ مِنَ الْخاسِرینَ» کسى که آنچه را باید به آن ایمان بیاورد، انکار کند، اعمال او تباه مى گردد و در سراى دیگر از زیانکاران خواهد بود.
بنابراین، اصل مسأله احباط و تکفیر در آیات قرآن بطور روشن بیان شده است; ولى جزئیّات آن ـ که چه گناهانى سبب حبط اعمال و چه عباداتى سبب تکفیر گناهان مى شود ـ باید از روایات استفاده گردد.
از این رو، باید از اعمال خود مواظبت کنیم و هزاران کار خوب و ارزشمند را با انجام یک گناه از بین نبریم و اگر مرتکب گناهى شدیم، با کمک از خدا با اشک و آه و ناله، دریایى از آب تهیّه کنیم تا با آن آتش گناه را خاموش گردانیم. وقتى امام معصومى همانند امیرالمؤمنین(علیه السلام) در مقابل حضرت حق به سجده مى افتد و خاضعانه مى گوید: «آه مِنْ قِلَّةِ الزّاد وَ طُولِ الطَّریقِ وَ بُعْدِ السَّفَرِ...» خدایا! از کمى زاد و توشه و طولانى بودن راه و دورى سفر به تو پناه مى برم، دیگر وظیفه من و شما خواننده محترم روشن است!
* * *
