آیه 19 سوره هود شرح حال کافران را بیان کرده و مى فرماید: «اَلَّذینَ یَصُدُّونَ عَنْ سَبیلِ اللّهِ وَ یَبْغُونَها عِوَجاً وَ هُمْ بِالاْخِرَةِ هُمْ کافِرُونَ». کافران کسانى هستند که مردم را از راه خدا باز مى دارند; و راه حق را کج و معوج نشان مى دهند، و به سراى آخرت کافرند.

در این آیه شریفه سه ویژگى براى کفّار بیان شده است:

1- کفّار مانع راه خدا هستند و از راه یافتن دیگران به راه حق،
جلوگیرى مى کنند.

2- کافران مایل هستند راه مستقیم حق و خدا را کج و معوج بنمایند; در حالى که راه خداوند بر اساس آیه شریفه سوره حمد، مستقیم است و إعوجاج و کجى و إفراط و تفریط در آن وجود ندارد; بلکه متعادل و میانه است.

3- سومین ویژگى کافران، انکار معاد و جهان پس از مرگ است. و به نظر مى رسد بزرگترین عامل سیه روزى آنها همین مسئله است; زیرا وقتى منکر رستاخیز شدند، راه راست را نیز به دیگران کج و معوج نشان مى دهند و از هدایت دیگران به سوى حق مانع مى شوند.

سپس در آیه 22 مى فرماید: «لا جَرَمَ اَنَّهُمْ فِى الاْخِرَةِ هُمُ الاَْخْسَرُونَ» بناچار آنها در سراى آخرت، از همه زیانکارترند!

یعنى کفّارى که اوّلاً مانع از هدایت مردم به راه حق هستند و سپس راه مستقیم را کج و معوج نشان مى دهند و در نهایت منکر معاد هستند، در روز رستاخیز زیانکارترین مردم به شمار مى روند.