این آیه شریفه درباره «انفاق» است که در آن براى انفاق «فى سبیل اللّه» تشبیه زیبا و مثال جالبى بیان شده است. یکى از مشکلاتى که در طول تاریخ و در تمام جوامع بشرى وجود داشته است و اکنون نیز وجود دارد، مسأله فقر و نابرابرى در توزیع ثروت است; یعنى ثروت هاى دنیا در طول تاریخ عادلانه تقسیم و توزیع نشده است. به همین جهت، مردم به دو دسته غنى و فقیر و دارا و ندار تقسیم شده اند.

افرادى را در طول تاریخ سراغ داریم که مانند قارون، چنان ثروت عظیمى یافتند که حتّى کلیدهاى انبارهاى آنان را چندین مرد قدرتمند، به زحمت حمل مى کردند.(1) و در برابر کسانى بوده و هستند که به حدّاقل معیشت، نان شب، محتاجند. این مشکل در عصر ما شدیدتر هم شده است.

به عنوان مثال، آمارها حکایت از آن دارند که: «80% ثروت جهان تنها در اختیار 20% مردم کره زمین است» یعنى اگر جمعیّت جهان، پنج میلیارد نفر باشد، یک میلیارد نفر از مردم جهان، مالک 80% ثروت هاى دنیا هستند به عبارت دیگر کشورهاى صنعتى، پیشرفته و استکبارى، اگر جمعیّتشان یک میلیارد نفر در نظر گرفته شود، صاحب چهارپنجم ثروت عالم هستند و چهار میلیارد از جمعیّت کره خاکى، فقط یک پنجم ثروت هاى جهان را در اختیار دارند.

شگفتا که این نسبت، روز به روز به نفع ثروتمندان تغییر مى کند و در حقیقت شکاف میان فقیر و ثروتمند، هر روز بیشتر و عمیق تر مى شود.

1- داستان قارون در قرآن مجید، در سوره قصص، آیه 76 به بعد آمده است، خود این آیه مى فرماید: «... وَ آتَیْناهُ مِنَ الکُنُوزِ ما اِنَّ مفاتِحَهُ لَتَنُوأُ بِالعُصْبَةِ اُولِى القُوَّةِ...» ما آنقدر از گنج ها به او دادیم که حمل کلیدهاى آن براى یک گروه زورمند مشکل بود. این داستان از داستان هاى زیبا و عبرت آمیز قرآن مجید است.