این معجزه، طبیعتاً مى بایست ایمانشان را بیشتر و آنان را به خداوند نزدیکتر مى کرد; امّا بر خلاف این عمل شد. چه این آیه پس از بیان این داستان آمده است: بهانه جویى، اختلاف انگیزى، فتنه گرى، تمرّد از فرمان الهى، لجاجت، بى حرمتى به پیامبران و... باعث شد که «قلب هاى شما مانند سنگ سخت، بلکه سخت تر از سنگ شود.» آیات متعدّدى در قرآن مجید وجود دارد که کلمه «قلب» و مشتقّاتش در آن به کار برده شده است.(1) آیا منظور از قلب در این آیات همان قلب صنوبرى شکل است که در سینه انسانهاست؟ همان عضوى است که کار گردش خون در بدن انسان را به عهده دارد؟ آیا منظور از قلب در قرآن مجید همان عضوى است که از عجایب خلقت است و در هر دقیقه بطور متوسّط 70 مرتبه مى زند و در هر دقیقه 2 بار تمام خون را در تمام بدن انسان به گردش درمى آورد و به جاى اوّل باز مى گرداند؟ اگر چه این قلب صنوبرى شکل از عجایب خلقت خداوند است و وظایف مهمّى هم در بدن انسان به عهده دارد; ولى مراد قرآن از قلب، این قلب صنوبرى شکل نیست.

براى روشن شدن اهمّیّت قلب در بدن، اختصاراً به وظایف آن اشاره مى شود که عبارتند از:

اوّل ـ تغذیه تمام سلولهاى بدن، موادّ غذایى در معده یا شیره معده آمیخته و آماده مى شود و در روده ها جذب و سپس وارد گردش خون مى شود. خون، موادّ غذایى مورد نیاز بدن را به تمام ذرّات و سلول هاى بدن مى رساند. بدین وسیله، غذاى تمام بدن تأمین مى شود.

دوّم ـ آبیارى بدن، قسمت عمده بدن انسان آب است. اگر بخشى از بدن انسان کم آب شود، پژمرده مى شود و مى خشکد و کم کم باعث مرگ انسان مى شود.

سوّم ـ رساندن حرارت یکسان به بدن، بدن انسان گرم است، هیچ گاه فکر کرده اید که بدن انسان این حرارت را از کجا تأمین مى کند؟ اکسیژن از هوا وارد دستگاه تنفّسى انسان مى شود و از آن جا جذب بدن و گردش خون انسان مى شود و با سوخت و سوزى که در سلول هاى بدن انجام مى شود، تبدیل به حرارت
مى گردد و این حرارت به وسیله خون و قلب به همه سلول هاى بدن انسان مى رسد.

چهارم ـ جمع آورى موادّ زاید و سمّى، موادّ زاید و اکثراً سمّى حاصل از سوخت و سوز بدن به وسیله خون به گردش درمى آید. مقدارى از آن به وسیله دستگاه تنفّسى دفع مى شود و مقدارى نیز به داخل کلیه ها مى آید و توسّط ادرار دفع مى گردد.

انصافاً این قلب با این ظرافت و با این کار زیاد و خستگى ناپذیر، آیتى بزرگ از خداوند است. اگر این قلب از آهن هم باشد در حدود 70 سال عمر انسان ساییده مى شود و از بین مى رود; امّا قدرت بى انتهاى خالق، اندامى آفریده که گاهى حتّى بیش از یک صد سال کار مى کند و عجیب تر این که قلب از جمله اندام هاى بدن است که در خواب و بیدارى مشغول کار است اگر چه فعالیّتش در خواب کمتر است.

این جاست که انسان در مقابل این فرموده خداوند «وَ فِى الاَْرْضِ آیاتٌ لِلْمُوقِنینَ وَ فِى اَنْفُسِکُمْ اَفَلاَ تُبْصِرُونَ» و در زمین نشانه هایى (دال بر وجود خدا) براى جویندگان یقین پیداست و در وجود خود شما (نیز آیاتى است) آیا نمى بینید؟!(2) با تمام وجود سر تعظیم فرود مى آورد.

اگر به جز «قلب» دلیل دیگرى بر عظمت خداوند وجود نمى داشت توجّه به قلب براى درک قدرت و حکمت لایزالش کافى مى بود. براى پى بردن بیشتر به عظمت این خلقت و دانستن ارزش این هدیه خدایى، به مطلب زیر توجّه کنید:

1- بیش از 130 بار از قلب و مشتقّاتش در قرآن استفاده شده است.

2- سوره ذاریات، آیات 20 و 21.