بعلم باعورا از آن مقام بسیار والاى که داشت، بر اثر هواپرستى و تبعیّت از شیطان سقوط کرد و به حدّى تنزّل نمود که قرآن مجید او را به یک حیوان درّنده تشبیه مى کند که به هیچ کس رحم نکرده، حالت جنون و هارى به او دست مى دهد. عشق به دنیا، هواپرستى و تبعیّت از شیطان عالمى را ـ که به اسم اعظم دست یافته بود ـ دیوانه کرد; به گونه اى که مانند آن سگ هار همیشه تشنه است و از عطش دنیاپرستى سیراب نمى گردد. چنین عالمى خطرهاى فراوانى دارد که به بعضى از آن اشاره مى شود:
الف ـ چنین عالمى در خدمت ظالمان قرار مى گیرد (وعّاظ السلاطین) که همواره در طول تاریخ در خدمت پادشاهان و حکمرانان ظالم بوده اند. روشن است که خطر این نوع دانشمندان از زمامداران ظالم کمتر نیست.
پادشاهى در زمانهاى گذشته تصمیم گرفت تا برنامه خاصّى را اجرا کند. عالم و دانشمند دربارى را طلبیده، برنامه خود را به او ارائه کرد تا نظر «شرع» را درباره آن جویا شود. عالم منحرف خود فروخته، گفت: «نظر شرع وسیع است; تا اراده سلطان بر چه تعلّق گیرد»! یعنى هر چه اراده سلطان به آن تعلّق گیرد، به همان، صورت شرعى مى بخشیم!
آرى، این گونه دانشمندان هستند که ظلم ظالمان را توجیه مى کنند! این افراد هستند که پایه هاى ظلم را استحکام مى بخشند و مردم را از هر گونه تشیّج علیه ظلم، منصرف مى سازند; حتّى دانشمندان این چنین بودند که در دوران حکومت «بنى امیّه» و «بنى عباس» از قول پیامبر(صلى الله علیه وآله) و ائمّه(علیهم السلام) به جعل حدیث مى پرداختند و گاهى در مدح بعضى از سلاطین ظالم روایت جعل مى کردند!
ب ـ چنین علما و دانشمندان منحرفى، پایه هاى اعتقادى مردم را متزلزل مى کنند! وقتى مردم عامى، عالم بى عملى را مشاهده کنند و دریابند که او به گفته هاى خویش جامه عمل نمى پوشاند، اعتقاد آنها نسبت به دین سست مى گردد; و چه بسا درباره بهشت و جهنّم و حساب و کتاب قیامت نیز تردید کنند و با خود بگویند: «اگر از قیامت خبرى هست، گویندگان دین به عمل سزاوارترند». بنابراین، اگر حاکمان ظالم، تنها دنیاى مردم را تیره و تار مى کنند، دانشمندان منحرف آخرت مردم را تباه مى سازند.
ج ـ عالم منحرف مردم را به گناه مى کشاند!
کشورهاى مخالف اسلام، جهت مبارزه با دین مبین اسلام، در صد سال پیش، فرقه ضالّه اى را تأسیس کردند که براى شدّت بخشیدن به آن، عالم منحرفى را در دامن خود پروراندند. او کتابى در تأیید این فرقه، با سوء استفاده از آیات و روایات نوشت. این عالم منحرف با کتابش، آنقدر گمراه کننده بود که هیچ یک از پایه گذاران فرقه ضالّه، به اندازه این دانشمند منحرف سبب گمراهى مردم نشدند.
از این رو، فرهیختگان معارف الهى باید بدانند که سبب انحراف این نوع دانشمندان عدم اخلاص آنهاست. آنها از ابتداى تحصیل، رضا و خشنودى حضرت حق را در نظر نداشتند و همیشه دیناپرستى و پیروى از هوى و هوس را وجهه همّت خود قرار داده اند و به همین جهت، آخرت خود را تباه ساختند.
لذا انسان به هر مقامى دست یافت، نباید خود را وسوسه هاى شیطان در امان بداند; چه این که احساس چنین چیزى، آغاز انحراف و سقوط آن شخص محسوب مى شود، بلکه انسان همواره باید بین خوف و رجا باشد; خوف و ترس از وسوسه هاى شیطان و هوى نفس، و رجا و امیدوارى به رحمت و لطف خداوند بخشنده مهربان.
