قرآن مجید از آیه 45 تا 59 سوره آل عمران درباره حضرت عیسى بن مریم(علیه السلام)سخن مى گوید و مراحل مختلف زندگى او را از قبیل: کیفیّت تولّد، پرورش و رشد او، رسالت و پیامبرى، معجزات و کرامات، عروج آن حضرت به آسمان و... مورد بررسى قرار مى دهد. در این آیه مورد بحث نیز قرآن در صدد برآمده تا شبهه اى را که نسبت به حضرت عیسى وجود دارد، برطرف سازد.
سؤال: چگونه ممکن است انسانى بدون داشتن پدر، تنها از مادر متولّد شود؟ و چگونه تولّد انسانى بدون ترکیب اسپرم و اُوول (نطفه مرد و زن) ممکن است؟
آیه مثل در صدد پاسخ به این شُبه است که: «مگر حضرت آدم(علیه السلام) پدر داشت؟! آفرینش او که سخت تر از تولّد عیسى بود; چون او نه پدر داشت و نه مادر; همان خدایى که آدم را بدون پدر و مادر آفرید، قادرست که عیسى بن مریم را بدون پدر بیافریند!
این گونه کارها در نزد خداوند دشوار نیست. خداوند همین که اراده کند، ایجاد مى شود. «ثُمَّقالَ لَهُ کُنْ فَیَکُونُ» فرمان همان و ایجاد شدن همان.
آفرینش مخلوقات در نزد خداوند چنان است که بین کوچکى و بزرگى; راحتى و سختى، هیچ تفاوتى وجود ندارد. اگر خداوند بخواهد جهانى مانند جهان کنونى با این همه کهکشان ها و ستارگان ـ که آمار آن عجیب و وسعت آن حیرت آور است ـ بیافریند، به محض فرمان، ایجاد صورت مى گیرد.
اگر انسان در هنگام نماز به چنین خداوندى فکر کند و بیندیشد که در مقابل چه خداى قادرى ایستاده است; و احساس کند که «هیچ» با «همه چیز» صحبت مى کند، مسلّماً حال دیگرى در نماز پیدا خواهد کرد.
