در این مثل قرآنى کافران به حیوانات تشبیه شده اند و براى توجیه و تشریح این تشبیه بر تقلید کامل کفّار از نیاکان و پیروى کورکورانه قریش از آیین پدران خویش تأکید شده است. خداوند متعال در آیه 170 سوره بقره مى فرماید: «وَ اِذا قیلَ لَهُمُ اتَّبِعُوا ما اَنْزَلَ اللّهُ قالُوا بَلْ نَتَّبِعُ ما اَلْفَیْنا عَلَیْهِ آبائَنا اَوَلَوْ کانَ آباءُهُمْ لایَعْقِلُونَ شَیْئاً وَ لا یَهْتَدُونَ» و هنگامى که به آنان (کافران) گفته شود: «از آنچه خدا نازل کرده است (از اسلام و قرآن) پیروى کنید» مى گویند: «نه، ما تنها از آیینى پیروى مى کنیم که پدران خود را بر آن یافتیم» حتّى اگر پدرانشان بى خرد و گمراه بوده اند [آیا باز هم مى بایست از آنان پیروى مى کردند]؟!

یعنى اى بى خردان! آگاهانه از آن جاهلان گمراه پیروى مى کنید. سپس مَثَل مورد نظر را بیان مى فرماید: اى پیامبر! مَثَل تو در خواندن آیات قرآن براى این جمعیّت بت پرست مشرک که از پدران و نیاکان خود کورکورانه تقلید مى کنند، مثل چوپانى است که حیواناتش را صدا مى زند و آنها را به رفتن یا بازگشتن فرامى خواند; امّا حیوانات چیزى از سخنان چوپان را نمى فهمند و فقط آهنگ صداى صاحبش را مى شنوند و متأثّر مى شوند; یعنى اگر صداى قوى و پرطنین باشد، حرکت مى کنند و اگر آرام باشد از حرکت بازمى ایستند. کفّار و مشرکان نیز چنین هستند. به این معنا که از سخنان پر مغز و بیانات شیوایت چیزى جز آهنگ صدایت را درک نمى کنند! اینان معنا و مفهوم آیات الهى را نمى فهمند و از گذشتگان خود تقلید مى کنند.