تفاوت انسان و حیوان در این است که آدمى داراى عقل و عاطفه و به تعبیر دیگر داراى درک و احساسات است; ولى حیوان فاقد این دو امتیاز است. گرچه بعضى از حیوانات داراى هوش و شعور بسیار ضعیفى هستند و شاید در بعضى از حیوانات گونه اى عاطفه خام وجود داشته باشد; مثلا یک مرغ به هنگام خطر از جوجه هاى خود دفاع مى کند; ولى این شعور و عاطفه حیوان در مقام مقایسه با انسان ناچیز و هیچ محسوب مى شود، حتّى بسیارى از حیوانات بچّه هاى خود را مى خورند و بعضى دیگر، وقتى بچّه هایشان بزرگ مى شوند آنها را از خود مى رانند. حال اگر عقل انسان از کار افتاد، وى آدمى احمق خوانده مى شود و دیگر سزاوار نام انسان نیست; ولى اگر عواطفش از بین برود دیگر نه ترحّم و مرّوتى در او مى توان یافت و نه عشق و ارادتى و در این حال چه بسا او را درّنده خوتر از حیوان هم بتوان نامید.