آیه شریفه مورد بحث در پى آیاتى است که داستان «گاو بنى اسرائیل» را بیان مى کند. خلاصه داستان ـ که در آیات 73ـ67 سوره بقره آمده است ـ به قرار زیر است:

یکى از بنى اسرائیل به شکل مرموزى کشته شد. و این قتل، سبب اختلاف میان آنها گردید. معمولا وقتى که حادثه اى رخ مى دهد و عامل آن مشخّص نیست، کسانى که با هم خرده حسابى دارند، گناه را به گردن طرف دیگر مى اندازند و آنان را عامل آن حادثه معرّفى مى کنند. اصل حادثه این بود که جوانى عموى ثروتمند خود را به قتل رساند. این برادرزاده جوان و تنها وارث که از دیر مردن «عمو» ناراحت بود او را کشت تا صاحب و وارث اموال و ثروت فراوان او گردد. بعضى نیز انگیزه قتل را علاقه شدید آن جوان به دختر عموى خود مى دانند; زیرا که عمو على رغم دلبستگى برادرزاده، دخترش را به ازدواج دیگرى درآورده بود. وقتى خبر قتل این شخص در بین بنى اسرائیل پخش شد، غوغایى برپا شد و هر کس به دنبال قاتل مى گشت از جمله برادرزاده مقتول; یعنى قاتل حقیقى مصرّانه خواستار شناسایى قاتل بود. فتنه عظیمى برپا شد، نزدیک بود که قبایل در مقابل همدیگر صف آرایى کنند و این حادثه به یک جنگ کامل تبدیل شود. براى حلّ مشکل به خدمت حضرت موسى(صلى الله علیه وآله) رفتند و از او خواستند که از خدا بخواهد تا قاتل شناخته شود. حضرتش دست به دعا شد و خداوند خواسته اش را اجابت کرد و فرمود: گاوى ذبح کنید و خونش را به بدن مقتول بزنید تا وى زنده شود و خود، قاتل را معرّفى کند; بنابراین قرار شد از طریق معجزه این فتنه پایان پذیرد. کلام خداوند در این باره اطلاق دارد و در مقام بیان است و بى قید و شرط; امّا این قوم لجوج شروع به بهانه جویى کردند و گفتند: این گاو باید در چه سنّ و سالى باشد؟ حضرت موسى گفت: باید وحى نازل شود. منتظر وحى شد. خداوند فرمود: نه پیر باشد و نه جوان. بنى اسرائیل رفتند و برگشتند و گفتند: این گاو چه رنگى باید داشته باشد؟ حضرت موسى باز در انتظار وحى نشست. وحى آمد که: گاوى باشد زرد یک دست که رنگ آن بینندگان را مسرور سازد. باز بهانه گرفتند که: چه نوع گاوى باشد؟ باز وحى آمد که: نه گاو شخم زن باشد و نه گاو آب یارى; ولى گاوى که از هر عیبى پاک و مبرّا باشد. بالاخره بعد از زحمت هاى فراوان و خرج زیاد گاو مورد نظر را یافتند و او را ذبح کردند و به اعجاز الهى مقتول زنده شد و قاتل را معرّفى کرد.